Hell Spawn

Het Amerikaanse Byzantine ontstond in 2000. In 2008, na het derde album, splitte de band, om enkele jaren later een doorstart te maken. Iets later werd dat beloond met een deal bij Metal Blade. Ondertussen zitten ze aan nummer zeven maar de voorganger dateert van 2017. De muziek van dit gezelschap is niet eenvoudig te kaderen. Eerst en vooral ligt de focus op de teksten maar muzikaal tappen ze ook uit diverse vaatjes. Een mix van Bay Area en Southern groove komt nog dichtst in de buurt. Je hoort flarden Soilwork, Meshuggah, DevilDriver, Machine Head, Lamb Of God, Gojira en zoveel meer. Het klinkt heel modern en progressief, je krijgt heel wat wissels qua tempo en qua genre en vooral de rol van zanger/ gitarist OJ Ojeda lijkt me belangrijk. Zijn rauwe stem wisselt met loepzuivere vocalen. Het gitaarwerk is hoogstaand, er komen trouwens enkele gasten een bijdrage leveren. Als groove en riffwerk hoog in je verlanglijst staan, wordt dit schijfje zeker iets voor jou. Zelf spreken ze van hun beste album maar dat is natuurlijk makkelijk gezegd. Dat het na al die jaren een nieuwe start is, dat is duidelijk. En ik kan me effectief voorstellen dat dit album in heel wat jaarlijsten zal verschijnen. Technisch en muzikaal is dit hoogstaand, en zoals gezegd moeten de vocalen niet onderdoen. Stevige momenten worden afgewisseld met aangename rustpunten, dus je kan zeker stellen dat "Harbingers" heel wat troeven in handen heeft. Vooral als je de teksten begint te analyseren groeit het respect voor hun aanpak. En enkele keren aandachtig luisteren helpt ook...

85