Hell Spawn

Vierde album van deze band. Als je hun albumtitels ziet, hoef je niet te twijfelen in welk muzikaal straatje ze zitten. Om eerlijk te zijn, dit is eigenlijk een tribute-band. Ze brengen geen eigen nummers maar ze coveren op begeesterende wijze oude nummers. Voor dit album grasduinden ze vooral in de eerste helft van de jaren tachtig. En ik moet zeggen, je moet al een muzikaal genie zijn om de nummers te kennen. Het siert hen dat ze niet de klassiekers onder handen nemen, de grote namen in dit genre werden al genoeg herkneed, verkracht of alternatief geserveerd. Neen, ze kiezen voor namen waar 99 procent van de metal community nog nooit van gehoord heeft. En daar zitten knappe dingen tussen, parels die waarschijnlijk nooit eerder ontdekt werden. Deze Duitsers kennen hun muzikale wereld en het is een verrijking om deze nummers van pakweg veertig jaar oud te beluisteren. Het vijftal heeft ervaring, laat ons zeggen dat Roxxcalibur niet hun enige band is. Het is ook niet het meest productieve gezelschap, het vorige album is zowat tien jaar geleden verschenen. Zelf zeggen ze lachend dat ze externe tekstschrijvers gebruiken en dat is de nagel op de kop. Het blijven covers, het is niet hun eigen werk en zweet, maar dit vijftal komt ermee weg. De zang is gewoon goed en herkenbaar en de muzikanten weten ook van wanten. En vooral het feit dat ze oude onbekende koeien uit de Engelse gracht halen is een meerwaarde, een neutrale waarnemer zou denken dat het hun eigen creaties zijn. Het bracht hen trouwens ook al op enkele grote festivals. Aangename schijf voor adepten van dit onuitputtelijke genre.