Hell Spawn

Captain Black Beard bracht met hun vorige langspeler "Neon sunrise" voor ons de plaat uit van 2022. Een knaller van formaat, elk nummer hierop is top en past volledig in de lijn van de elpee zelf. We hebben deze al heel wat uren laten draaien. Zanger Martin Holsner gaf er echter de brui aan en gaf aan een stap terug te nemen uit de muziekwereld. Wat een schande dachten wij na net zo'n plaat gemaakt te hebben! De heren brachten met een andere zanger nog een covertje uit van Styx, en eigenlijk kon dit ons echt niet bekoren, het was maar flauw in vergelijking met wat we kregen op "Neon sunrise". We hadden er dus al een kruis over gemaakt dat dit nog goedkwam. Maar na lang zoeken hebben de heren, die erover dachten om uiteindelijk ook definitief te stoppen, toch een andere zanger gevonden: Frederik Valgren. Zo kwam deze "Chasing danger" alsnog tot stand. Muzikaal kunnen we alvast aangeven dat hier niets veranderd is, maar een andere zanger doet wel heel veel. We moeten er echt aan wennen. Bij "Dreams" zijn we er nog niet meteen aan uit wat we vinden. Muzikaal top, maar de vocalen klinken heel wat anders, veel hoger, scherper en soms is het ons niet duidelijk of er ook nog een vrouw is die meezingt. "When it's over" is een echt nummer in opvolging van de voorganger "Neon sunrise" en kunnen we ook al beter pruimen. "Chasing rainbows" vinden we wat flauw en de vraag of er een vrouw meezingt, doet ons hier nog meer twijfelen, maar blijkbaar is het toch niet zo en is dit allemaal Frederik Valgren. Het had natuurlijk gekund h , want op een voorgaande elpee van de band zong er ook effectief even een vrouw. "Shine" gaat wat meer de kanten op van wat we horen bij The Night Flight Orchestra. Dat kunnen we uiteraard ook wel smaken. "AI lover" is eentje die wat tussen de twee zit, een goed nummer, maar geen hoogvlieger voor ons. "Can't you see" doet het dan wel beter en gaat ook terug naar het oude vertrouwde. "Read your mind" is ons dan wel wat te melig en uiteraard ook hier een ballade met "Piece of paradise". "Where do we go" gaat al meer de rock kant op en "In your arms" is een goede afsluiter van deze plaat. We moeten het nog wat gewoon geraken, we mogen natuurlijk niet teveel vergelijken, maar voor ons is dit wel weer een wat andere band geworden. Uiteraard zijn de heren daar niet vies van, want dit is niet de eerste keer dat ze volledig switchen. 

80