Hell Spawn

De Candese thrashers van Sacrifice zijn terug met hun zesde langspeler "Volume six". Het is nu toch wel al van 2009 geleden dat de heren nog wat hebben uitgebracht. Dat was "The ones I condemn" die we eigenlijk nooit gehoord hebben en we hebben de band ook niet echt gevolgd. Sommigen vinden de eerste platen van de Toronto thrashers legendarisch, dan spreken we over debuutplaat "Torment in fire" uit 1986 of "Forward to Termination" uit 1987 of "Soldiers of Misfortune" uit 1987. Eerlijk is eerlijk en waarschijnlijk schoppen we hier wat ramen in, we vonden hier niet zoveel aan. Hoogstwaarschijnlijk door de voor ons slecht klinkende oude maar wel rauwe productie. Er was weinig definitie en er was weinig uit te halen wat ons betreft. We hebben de heren gezien op de vorige editie van Alcatraz waar het live toch allemaal al een stuk helderder overkwam. Dus we geven dit graag een kans met de moderne opnametechnieken, of althans, als de heren die gebruiken. De plaat had misschien wat vroeger moeten uitkomen, maar zoals bij zovelen stak corona daar een stokje voor. Uiteindelijk is er een single uitgebracht maar de band had te veel nummers en maakte er dan alsnog een langspeler van. "Comatose" zet de plaat meteen met een stevige knal in met de scheurende rauwe vocalen van Rob Urbinati. "Antidote of poison" is ook heel zware pat  maar we horen toch al veel meer definitie dan bij die oude platen en dat maakt ons al goedgezind. "Missile" trekt de versnelling wat hoger, dit kunnen we echt wel pruimen. "Underneath millenia" lijkt ons dan al wat meer naar een band als Death toe te gaan, of ja, eerder naar het progressieve ervan. Het is geen straightforward kloppen en smijten zoals we zouden zeggen. "Your hunger for war" is dat dan weer wel, net zoals "Incoming mass extinction". "Lunar eclipse" is loom en vooral zwaar. Een song met een titel als "Explode" moet uiteraard knallen, en dat doet het ook. Met "Black hashish" krijgen we ook nog een instrumentaal lied op deze cd. "We will not survive" klopt en smijt er ook op los. Zo horen we het eigenlijk nog het liefste. Afsluiten wordt er gedaan met "Trapped in a world" met Brian Taylor die even aan de microfoon komt helpen. Het nummer krijgt hierdoor wel een soort Municipal Waste vibe. De hedendaagse productie heeft de band goed gedaan vinden wij. De elpee luistert stevig en snel door, net zoals die zelf ook is. 

80