Hell Spawn

Het Italiaanse Labyrinth viert dit jaar zijn dertigste verjaardag. Er was wel een periode van inactiviteit en de bezetting wijzigde wel vaker. Hun symfonische powerprog heeft al heel wat muziekliefhebbers weten te overtuigen. Samen met Secret Sphere en Vision Divine wisten ze Italië op de kaart te zetten in dit genre. Dit nieuwe album is opnieuw van hoog niveau. In mijn ogen is dit hun stevigste worp, maar er zit ook behoorlijk wat variatie in. "Accept the changes" groeit uit tot een dijk van een nummer, het deed me aan Rhapsody denken. Als het gaspedaal diep wordt ingedrukt vind ik de heren op hun best maar ook met een rustig nummer als "Out of place" of "To the son I never had" weten ze te overtuigen. Zowel vocaal als muzikaal is dit gewoon klasse. Het zestal levert één van hun beste platen af, hoewel er ook enkele mindere nummers opstaan. Nu ja, je krijgt bijna een uur kwalitatief hoogstaande muziek voorgeschoteld. Liefhebbers van het genre weten ondertussen dat het jaar goed gestart is.

82