Hell Spawn

De heren van Flotsam And Jetsam zitten ook niet graag stil en brengen graag ten gepaste tijde eens een nieuw plaatje uit. Alhoewel het lijkt alsof de vorige knaller "Blood on the water" nog maar net verschenen is, verschieten we ervan dat deze ondertussen toch al 3 jaar oud is, het gaat allemaal snel! Dus daar zijn ze dan weer met een nieuwe genaamd "I Am The Weapon", ondertussen hun 15e langspeler als je de remake van "No place for disgrace" niet meetelt. Als we afgaan op de voorgangers kunnen we alvast zeggen dat Flotsam geen greintje snelheid en agressie heeft verloren door de jaren heen en eigenlijk verwachten we op deze nieuwe ook niets anders. De dubbele basdrums slaan ons meteen om de oren bij het openen van de elpee met "A new kind of hero". Die knalt er meteen door! De heren hebben naar eigen zeggen de tijd genomen voor deze plaat en hebben een plaat afgeleverd waar iedereen in de band blij mee is. Schiet ons niet af, maar op sommige momenten in deze song moeten we wat denken aan de laatste Metallica plaat "72 seasons" vooral door het gitaardeuntje dat telkens terugkomt. Let op, die "72 seasons" viel ons zeer goed in de smaak, dus zeker geen verwijten h  ;) Dit is trouwens de vierde single van de cd. Tweede single "Primal" is dan ook de tweede song op de plaat. Deze is voor ons een ietwat standaard Flotsam nummertje dat erdoor swingt, dit geldt ook voor "Cold steel lights" later op de plaat. Titelnummer en eerste single "I am the weapon" is vooral gericht op heavy zijn en raast stevig door, net zoals "Burned my bridges" welke werd gekozen als derde single, alhoewel hier toch een melodisch kantje aan zit, los van alle stevigheid. "The head of the snake" krijgt een moderne toets en wat meer groove terwijl "Beneath the shadows" een meer heavy metal nummer is. "Gates of hell" trekt de dubbele bassen terug open en brengt leven in de brouwerij. "Kings of the underworld" laat ons meteen meezingen en doet ons wat denken aan "Blood in the water", daarna wordt er nog eens op het gaspedaal geduwd bij "Running through the fire". Afsluiten doen we met "Black wings" waar de heren duidelijk het gas nog niet hebben gelost. Opnieuw krijgen we hier van deze thrashers een kwalitatieve plaat afgeleverd. Alhoewel dat die voor ons de voorganger niet kan overtreffen. Een aantal zeer leuke songs, naarmate je de elpee meer hoort blijft hij ook beteren, maar misschien net iets minder hooks en net teveel de focus op het 'heavy' zijn. 

89