Hell Spawn

Wat ep's, twee full albums, een naamswijziging en recent afgesmeten van de tour met W.A.S.P. hebben de heren van Unto Others, voormalig Idle Hands, het toch al wel gezien denken we. De jongens uit Portland, Oregon hebben in hun 7-jarig bestaan al wat watertjes doorzwommen. Sinds de eerste passage in Europa op het Keep It True Festival in 2019 volgen we ze op de voet. Hun eerste langspeler "Mana" was een bom! Album van het jaar 2019 zonder twijfel! Hun combinatie van goth rock, heavy metal, new wave en wat nog allemaal viel ons vanaf het eerste nummer live meteen in de smaak en we kochten maar graag meteen een lp van het toenmalige Idle Hands. Ook beide ep's "Don't waste your time" en opvolger "Don't waste your time II" schoven snel onze platenkast binnen. In 2021 kwam dan "Strenght" onder de nieuwe naam Unto Others alsook de ep "I believe in Halloween" en de andere ep "Strength II ... Deep cuts" met wat B kantjes die niet op het volledige album geraakt zijn. "Strength" zelf vonden we toch een stapje minder dan voorganger "Mana", we misten wat tempo en wat schwung in de songs maar alsnog een goede plaat voor ons. De "Deep cuts" van deze "Strenght" waren meer ons ding, dus misschien was een andere nummerkeuze beter voor deze? Wie zal het zeggen. "Never, Neverland" is de derde langspeler van deze sympathieke gasten welke zal verschijnen op Century Media. Maar liefst 16 (!) songs op dit album. We hoorden vooraf al wat singles, maar eerlijk is eerlijk die braken niet zoveel potten bij ons als de voorgangers. Starten doen ze met een van deze eerste singles "Butterfly", een degelijk nummer dat hun stijl wel wat omvat, live op Alcatraz deze zomer kwam het lied ook wel wat beter tot zijn recht dan hier op plaat.  "Momma likes the door closed" krikt het tempo wat meer op en valt meer in onze smaak. Beetje power is altijd welkom, een stevig en rauw nummer. "Angel of the night" is dan weer het tegenovergestelde, een rustige song, niet meer of niet minder. "Suicide today" geniet ook meer onze voorkeur, er zit weer wat meer poeier achter, en dat horen we toch nog altijd liever dan nummers zoals "Butterfly" of "Angel of the night". Het melodische van de band komt hier ook meer naar boven. "Sunshine" is voor ons dan weer zo'n vullertje, we slepen ons hier wel door. "Glass slippers" kruipt er nog tussen als een intro gevolgd door "Fame", dit is ook een lied dat voor ons tot de betere van deze plaat behoort. Een echt new wave nummertje waar de Sisters of Mercy invloeden tot hun recht komen met stevige gitaren. "When the kids get caught" gaat hierin verder, maar dan een toontje meer naar de duistere kant zowel muzikaal als tekstueel. We krijgen een vleugje snelle, bijna thrash metal met deze "Flatline", maar dit is van korte duur want het nummer duurt ook maar slechts anderhalve minuut. "Time goes on" mag er ook wel zijn, een melancholisch maar toch ietwat vrolijke song. "Cold world" en "I am the light" brengen het tempo terug naar beneden, en misschien net wat teveel naar onze mening. "Farewell" leidt "Raigeki" in, welke we mogelijks wel het beste nummer vinden van de plaat. Ook op Alcatraz brachten de heren dit live en het klonk als een bel! "Hoops" mag er ook best wezen, afsluiten doen we met het titelnummer "Never, Neverland" welke voor ons ook bij het lijstje van de betere songs van deze elpee mag gezet worden. Eerlijk gezegd vinden we dit de minste van de platen die de heren al hebben uitgebracht. Soms lijkt het ons net iets teveel een herhalingsoefening, en dat dan vooral bij de trage songs. Voor ons is het ook niet nodig om 16 (of zonder de intro's 14) nummers op een elpee te persen. Mochten er enkele vantussen zijn, zou het de plaat alleen maar ten goede komen. Als grote fan een beetje een spijtige zaak deze "Never, Neverland". Wij hopen op wat beterschap, en liefst ook wat meer peper in de reet bij de opvolger. 

75