Hell Spawn

Dit is misschien wel een plaat waarvan we dachten dat die nooit meer gemaakt zou worden. Als fan van Nasty Savage hadden we gedacht dat "Psycho psycho", welke toch al dateert van 2004, echt wel de laatste zou zijn. En daarbij vonden we dit ook wel een goeie plaat, maar toch kon deze niet op tegen de voorgangers "Nasty Savage" zelf en al zeker niet tegen "Indulgence" of "Penetration point". Na de passage op Metal Assault in 2017 hadden we er eigenlijk wel wat schrik voor dat dit ooit nog zou goedkomen. Meneer Galetti of beter Nasty Ronnie bracht het er eigenlijk niet zo goed vanaf. Was vaak buiten adem en kon niet zo goed volgen met de nummers die de band bracht. We hadden er dus geen goed oog in. De heren keerden terug naar Club Hell in Diest eind vorig jaar en hebben onze mening daar een ommezwaai gegeven! Dit klonk goed en was een veel beter concert dan op Metal Assault. Dus er was misschien nog een kans. Deze kans hebben ze dan ook genomen en ze schotelen ons hier "Jeopardy room" voor. Starten doen we met de intro "Invocations" welke instrumentaal is en meteen overgaat naar het titelnummer "Jeopardy room" zelf. Wat een opener ook, de heren vliegen er meteen in en Nasty Ronnie klinkt zoals hij zou moeten klinken en zoals we het ook verwacht hadden. We krijgen hier een stevige song voorzien van een hoop dubbele basdrums. "Brain washer" zet het zware toontje verder, de invloeden van de Florida death metal zijn hier toch wel wat hoorbaar, en we kunnen wel begrijpen waarom velen Nasty Savage toen als inspiratiebron zagen. Ook "Brain washer" trekt er stevig door. Dit is hoe we het graag horen! "Southern fried homicide" begint opbouwend, met wat koortjes en wordt een echte old school thrasher. Volledig ons ding. "Witches Sabbath" is uiteraard geen nieuwe song, deze komt van de demo "Wage of mayhem" welke de heren uitbrachten in 1984. Een nummer dat standaard ook altijd in de set zit, in een nieuw jasje gestoken. Ook krijgt Ronnie hier wat hulp van niemand minder dan John Tardy van Obituary. Dit klinkt echt wel heel vet! De gasten van Obituary steken het natuurlijk ook niet weg dat ze heel grote Nasty Savage fans zijn. In hun geanimeerde clips van onder andere "Ten thousend ways to die" staan de gasten met hun tourbus stil voor een venue waar Nasty Savage speelt en komt de volledige band als geanimeerde cartoonversie in beeld. "Schizoid platform" is misschien wat een speciale song, maar past perfect tussen de rest van het album. "Aztec elegance" bouwt ook op, maar vertrekt met dezelfde sneltrein als de voorgangers. "Operation annihilate" doet er nog wat gas bij net als "Blood syndicate". Dit klinkt echt allemaal top. "Blood sydicate" gaat voor ons dan weer volledig naar de old school Nasty Savage toe. "The 6th finger" en "Sainted devil" trekken dit nog verder door. Na het horen van de halve cd heeft het niet lang geduurd of we hadden deze al meteen gepre-ordered. Wat een schijf zeg, we hadden dit niet echt verwacht. Misschien wel dat het een goede plaat zou zijn, maar deze overtreft dit dubbel en dik. Voor ons eindigt deze zeker hoog in ons jaarlijstje als een van de betere thrashplaten, misschien wel de beste van dit jaar! Heel old school maar toch in een modern jasje met een goede vette sound. 

90