Hell Spawn

Na een leuke titelloze ep in 2018 kwam Cult Of Scarecrow (COS) met een knal van een debuutalbum op de proppen "Tales of the sacrosanct man" (2021). De band had de lat voor zichzelf heel hoog gelegd voor de opvolger. De jongens hebben er begrijpelijk hun tijd voor genomen. Of deze nieuwkomer "In nomine filiorium" zijn voorganger heeft overtroffen of niet, laat ik graag nog wat in het midden. Feit is wel dat de band hun doom getinte heavy metal heeft opgefrist met meer invloeden en dus nog iets diverser klinkt. Hier en daar zijn er lichte thrash invloeden en zelfs wat grunge invloeden te bespeuren en het past wonderwel allemaal perfect in het muzikale oeuvre van COS. "In the name of the children" opent nog heel herkenbaar, "Phantom pain" opent ook herkenbaar maar gaat al snel over tot een ietwat dreigender en donkerder sfeertje. "Lord of La Mancha" hoorden we een paar jaar terug al es live en daar is, als we ons niet vergissen, nog wat aan gesleuteld, maar de versie die op dit nieuwe album prijkt is fenomenaal. Het nummer is sfeervol, meeslepend en vooral enooooorm catchy. Wat een song, zonder twijfel onze gedoodverfde favoriet! Ook een "Road to ruin" is er eentje die ferm aan de ribben blijft plakken, het zijn vooral de geweldige zangpartijen van Filip De Wilde die hier al de aandacht opeisen, als dat refrein passeert... damn... kippenvel! In totaal staan er 8 songs op deze "In nomine filiorium", zelf hebben we hier nu onze favorieten uitgelicht, uiteraard zal dat van persoon tot persoon verschillen. Het staat vast dat de band opnieuw een ferm meesterwerk heeft afgeleverd dat zeker kan vergeleken worden met zijn voorganger, zelf zijn we er nog niet uit of het debuut overtroffen is of niet, ze zijn in ieder geval enorm aan elkaar gewaagd. Je hoort hier 6 muzikanten die een voor een het beste van zichzelf geven en allemaal perfect passen in de muzikale puzzel die Cult Of Scarecrow is! Wederom petje af heren, dit is terug een (Belgisch) meesterwerkje geworden!!!

90