Hell Spawn

We hebben er even op moeten wachten maar de nieuwe Satan is een feit! "Songs in crimson" is de opvolger voor "Earth infernal" welke ook weer een staaltje Satan van formaat was. Alhoewel onze voorkeur ook nog steeds naar de platen hiervoor gaat, en nee, we zijn niet de puristen die zeggen dat "Court in the act" het enige goeie album van deze heren is. "Life sentence" is een ijzersterke plaat vol krakers, maar ook "Atom by atom" moet hier niet voor onderdoen en "Cruel magic" kunnen wij ook volledig smaken. De heer Tippins is weer aan het schrijven geslagen en krijgen we dus deze "Songs in crimson" voorgeschoteld met weer bijpassend artwork in de stijl van de band. We vliegen er meteen in met "Frantic zero" met de typische Satan sound, dan vooral van de drum, die lijkt toch altijd ergens in een of ander kot opgenomen, old school dus. Boem tak, met een snedige gitaar erbij. Brian Ross klinkt nog altijd zoals hij dat altijd heeft gedaan, aan die kerel lijkt ook niets te veranderen. Zelfs zijn preken tijdens de songs live blijven hetzelfde ;) Een top opener! "Era (the day will come)" gaat meer terug naar de old school vibes van de band. Terwijl "Whore of Babylon" dan weer de 'moderne' Satan is. Wat ons wel wat opvalt en meer stoort dan bij de voorgangers, is het geluid van de drums die wel heel dof is en bromt bij momenten. Na een aantal luisterbeurten komen we hier nu wel van terug, want het ligt vooral aan het medium waarop je luistert. De PC versus de auto maakt al heel wat verschil, dus we zijn vooral benieuwd naar wat de LP zelf zal geven op onze draaitafel. "Sacramental rites" bouwt op en geeft ons een meer Blitzkrieg-achtig nummertje. Maar goed, Blitzkrieg, Satan, Blind Fury, Pariah, het is allemaal een pot nat zeker? "Martyrdom" haalt de gitaarriedeltjes terug naar boven, en dat horen we eigenlijk het liefste. "Turn the tide" gaat er stevig tegenaan, het zou al bijna thrash kunnen zijn op zijn Satan's. Maar na de stevige inzet klinkt dit weer zeer vertrouwd, net zoals "Captives". "Curse in desguise" gaat er ook zeer vlotjes door terwijl "Truth bullet" wat de vreemde eend in de bijt is voor ons. Er wordt afgesloten met "Deadly crimson", een echt titelnummer is er niet deze keer, maar dit kan er volgens de heren wel voor doorgaan. Een mooi vervolg op de Satan collectie, een goeie plaat, niet meteeen de beste maar toch zijn we hier blij mee. Een band als Satan blijft ook altijd Satan en is een genre op zich. 

85