Hell Spawn

Melancholie, duisternis, emotie. Dat is in het kort waar je moet aan denken na enkele noten. Dit is een mix van doom, gothic en progressieve muziek. Ik moest direct een vergelijking maken met Swallow The Sun maar ook Amorphis, Opeth en Katatonia passeren de revue. De mix tussen de diepe duistere growl en de clean vocals (jawel, het zijn enkel mannen) is perfect. In wezen is dit een Australische band die iets meer dan twintig jaar actief is. Ze hadden zes albums op hun conto, het laatste dateert wel al van 2018. Maar sinds enkele jaren heeft de helft van dit viertal een directe link met Amorphis. Drummer Jan en bassist Niclas vervoegden de Aussies en daardoor wordt dit wel een internationaal project. Dat de aanwezigheid van deze heerschappen hun carrière een boost zou kunnen geven, dat is evident. Bovendien komt nog wat schoon volk een gastbijdrage leveren. Op sommige nummers druipt de tristesse er af, andere klinken rauw en hoopvol. Wie fan is van de eerdergenoemde bands zou hier wel eens een vette kluif kunnen aan hebben. Het album staat misschien nog net niet op gelijke hoogte van de protagonisten maar het komt aardig in de buurt. Na halfweg zakt de passie een beetje en zou je als luisteraar de focus verliezen. De toekomst ziet er desondanks goed uit voor The Eternal.

79