Hell Spawn

Human Zoo brengt heel toegankelijke rock met roots in de jaren tachtig. De meeste nummers zijn radiovriendelijk en aan de commerciële kant. Het is klassieke rock maar met een moderne touch.  Het tempo ligt niet echt hoog maar op sommige nummers duwen ze het gaspedaal wat dieper in. Je krijgt ook wat groovy bluesy stuff en uiteraard de obligate ballad. Fans van AOR, glam of melodieuze rock moeten hier zeker weg mee kunnen. Sommige nummers deden me wat denken aan de beginperiode van Pink Cream 69. Je hoort dat de muzikanten hun stiel beheersen en de zanger heeft een aangename stem. Het enige waar volgens mij wel wat luisteraars zullen op afknappen, maar wat hen tegelijkertijd onderscheidt van de massa, is het veelvuldige gebruik van saxofoon. Op zowat de helft van de nummers hoor je de sax en ik kan daar mee leven maar dat zal niet voor iedereen het geval zijn. Het overheerst niet, maar toch. Dit is het vijfde album voor deze Duitsers, liefst acht jaar na de voorganger. Het komt net op tijd voor hun twintigjarig bestaan. Het zestal levert een leuke schijf af, zonder wereldschokkend te zijn.

78