Hell Spawn

De oudjes van BÖC brachten enkele jaren geleden, in 2020, een monsterplaat uit genaamd "The symbol remains". Wie had toen gedacht dat de heren nog in waren om een nieuwe elpee uit te brengen, en wat voor eentje. Onze nummer 1 van 2020 zonder enige twijfel. Met Richie Castellano aan de gitaren, backing vocals, en allerlei andere instrumenten was dit een enorme aanwinst. Na een carrière van 50 jaar nog zo'n plaat uitbrengen en live nog zo top zijn, dat moet je maar kunnen! Dit jaar verschijnt er een nieuwe BÖC plaat genaamd "Ghost stories". We waren uiteraard enorm enthousiast dit te horen, maar eigenlijk blijven we hier eerlijk gezegd toch wel op onze honger zitten. Een echte nieuwe plaat is dit immers niet. De nummers op "Ghost stories" oude nummers die de band nooit heeft uitgebracht en die werden geschreven tussen 1978 en 2016. Deze werden lang gezien als 'lost gems' en misschien hadden ze deze dan ook beter op deze manier uitgebracht dan als nieuw album te bestempelen. De songs zijn van analoge tapes overgezet naar een digitale tafel en opgeschoond, gemixt, gemasterd, al wat je wilt, dus ze klinken zeker en vast goed en zijn van goede kwaliteit. Daar valt niets op aan te merken. "Late night street fight" zouden we kunnen bestempelen als een song ten tijde van "Agents of fortune". "Cherry" brengt er dan al wat meer leven in en gaat voor ons naar eerdere platen als "Spectres" of "Secret treaties". Bij het horen van "So supernatural" de eerste single van deze plaat wisten we het eigenlijk niet goed. Leuk, een nieuw BÖC nummer, maar we hadden toch wel wat anders verwacht. Originele leden Joe en Albert Bouchard zijn hier ook van de partij. "We gotta get out of this place" gaat dan eerder naar de beginplaten toe net als "Soul jive". "Gun" situeren we dan al wat later op de tijdslijn. "Shot in the dark" en "The only thing" zijn ook al van een redelijk oude stempel. We krijgen hier ook een cover van "Kick out the jams". Tweede single "Don't come running to me" viel bij ons het meeste in de smaak. Dit is toch al wat meer jaren 80 BÖC, welke we zelf het liefste horen. Afsluiten doen we met het akoestische "If I fell". Leuk voor de verzamelaars en voor de echt diehards van voornamelijk de oude platen van de band. Meer dan louter een toevoeging aan het archief van de band is dit voor ons niet. We hopen dat de oudjes nog een echte plaat gaan maken met nieuwe songs in het verlengde van "The symbol remains" want dit heeft ons eigenlijk echt op onze honger laten zitten. En dat zegt een echte BÖC fan toch niet graag... 

70