Hell Spawn

Bijna tien jaar geleden verscheen het eerste album van Stygian Rose, en dat ging niet onopgemerkt voorbij. Het zestal uit Philadelphia brengt een mix van potige doom en traditionele heavy metal maar met heel wat zijsprongetjes. Het ene moment moet je aan Candlemass en Solitude Aeternus denken, het andere aan Visigoth en Cirith Ungol en als de gitaristen in gang schieten neigt het naar Priest en zo kan je nog enkele namen opnoemen. Dit is album nummer drie en ook hier ligt het niveau hoog. Het stemgeluid is enerzijds raspend en anderzijds donker. De gitaren zijn bij momenten agressief voor dit type muziek, dat sowieso toch niet echt in een hokje te stoppen is. Je krijgt slechts zes nummers maar die zitten allemaal tussen de vijf en elf minuten. En zo kom je aan drie kwart uur duister luisterplezier. Van bij opener "Glimmers in the underworld" hoor je dat het snor zit. "Scrying orb" is op zich precies een nummer van Krux met een hoek af. Maar de titeltrack, waar ze mee afsluiten, spant wel de kroon. Dit is echt de kers op de taart. Dus liefhebbers van klassieke heavy metal en doom die graag buiten de lijntjes kleuren zullen hier zeker weg mee kunnen.

84