Hell Spawn

Swamp metal, je moet er maar opkomen als je de PR doet van een platenlabel. Black Tusk komt uit het Amerikaanse Georgia en ze serveren stoner / sludge, maar van het steviger soort. Vergeleken met bijvoorbeeld Baroness, Kylesa of Conan gaat het allemaal wat snediger, het heeft meer raakvlakken met bijvoorbeeld High On Fire. Dit is hun zesde volwaardige album, ze zijn bijna twintig jaar actief. Maar er zijn toch enkele nieuwigheden. Het is het eerste met twee gitaristen en dat verschil merk je direct. Als je houdt van het betere riffwerk dan ben je hier aan het goede adres. De traditie bij deze band is dat iedereen iets vocaals doet en aangezien ze nu uitgebreid zijn naar vier leden zorgt dit voor nog meer variatie. De meeste nummers zijn loodzwaar maar verwacht geen slepende toestanden want de snelheid ligt voor dit genre hoog. Elk nummer straalt op zijn eigen manier energie uit, en er zit nochtans variatie in. Op een manier hebben ze echt een soort punk-attitude. Je verveelt je geen seconde. Dat er nagedacht werd over de teksten is een understatement. Zo gaat het titelnummer over de echtscheiding van de zanger en hoe hij moest terugvechten. Dat de band al het een en ander meemaakte, is gekend. Net na de opstap van underground naar een breder publiek verongelukte de bassist met zijn motor. De heren wisten steeds het hoofd te rechten en door te gaan. En exact dit gebeurt opnieuw op dit album. Black Tusk zal volgens mij wel nieuwe fans weten te overtuigen met dit album. Want zeker live zullen ze charmeren.

84