Hell Spawn

Daath werd in 2003 opgericht door drie jonge gasten, ze zaten samen in een muziekschool in Boston. Ondertussen staat enkel de gitarist nog op de actuele loonlijst. Ze brengen een mix van melodieuze death, groove en industrial. Er zijn raakvlakken met Dethklok, Devildriver en Lamb Of God om er maar enkele te noemen. Technisch is dit hoogstaand en de heren schuwen ook geen experimenten. Je krijgt heel wat symfonische elementen die voor een leuke, duistere sfeer zorgen. Je kan zeker stellen dat dit een originele en verfrissende aanpak is in dit druk bevolkte genre. Dit is hun vijfde album, het vorige dateert reeds van 2010. De bezetting werd na 'de lange pauze' grondig dooreengeschud, van de zes leden zijn er vier nieuwe. Je hoort wel dat ze ervaring hebben en ook voor een frisse wind zorgen. Zo speelde de drummer onder andere bij Septicflesh en Decapitated. Gelukkig bleef zanger Sean aan boord want zijn strot bepaalt voor een groot stuk de muziek. Na de jarenlange stilte wisten ze wel een contract te versieren bij Metal Blade, en dat opent natuurlijk perspectieven. En ja, dit nieuwe album is echt de moeite. Single en opener van het album, "No rest no end", is er boenk op. Je bent direct bij de les en ze weten je aandacht te behouden. Het stevige beukwerk, heerlijke gitaarpartijen, grommende zang en die licht symfonische toets zorgen voor een heerlijke schijf. Ze combineren hun aanpak van de eerste albums met die progressieve nieuwe richting. Het zijn vooral de orkestraties en de productie die dit album boven het gemiddelde doen uitsteken. Op sommige nummers moest ik zelfs aan Septicflesh denken. Wie fan is van heerlijke riffs komt hier zeker aan zijn trekken. Naast de drie gitaristen komen nog enkele kleppers een duit in het zakje doen. Dus, Daath keert terug na een lange afwezigheid en dat is langs de grote poort. Fans van het genre hebben hier eentje voor de jaarlijsten.

87