Hell Spawn

Het klinkt misschien ongelooflijk, maar Poseydon bestaat al meer dan dertig jaar. Hun veelbelovende debuut verscheen nochtans pas in 2016 en dit is de lang verwachte opvolger. Gitarist Alain, de oprichter, is het enige overblijvende lid in dit vijftal. Sinds enkele jaren is er ook een nieuwe zanger en dat heeft meestal een behoorlijke impact. In dit geval wordt de muziek op zich wat (nu ja...) 'toegankelijker', ondanks het feit dat dit rauw en snel blijft. Dit nieuwe album is, om met de ingebeukte deur direct in huis te vallen, wat mij betreft een schot in de roos. De rustige intro is knap, en van zodra de registers opengaan hoor je dat dit death/thrash van hoog niveau is. Vocaal dus heel krachtig, af en toe hoor je een volledige longinhoud grommend ontsnappen. Qua tempo is dit ook gevarieerd maar de hoofdmoot is volle gas. Regelmatig hoor je een gepaste dosis groove passeren, of spoken words, en dat maakt de schijf beter behapbaar voor de doorsnee metalhead. Je krijgt ook meer variatie dan bij het debuut en we kunnen dus concluderen dat Poseydon een stap vooruitgezet heeft. Waar het debuut nog in eigen beheer was heeft Necktwister het potentieel ook opgemerkt, en dit contract zou wel eens deuren kunnen openen. Als ze deze bezetting kunnen bijeenhouden verwacht ik nog vuurwerk want live moet dit voor heel wat sfeer zorgen. Voeg daar het geslaagde artwork aan toe en je beseft dat liefhebbers van thrash met veel death-saus hier niet lang moeten twijfelen...

84