Hell Spawn

Debuutplaat "Homestead" uit 2018 was doorspekt van de Mastodon/Baroness invloeden, brute sludgemetal die best een stel aardige songs bevatte maar die door het ééntonig gebrul van zanger/gitarist Curtis Parker niet altijd bleef boeien. Ondertussen zijn we vijf jaar later en tijdens de covidpandemie hebben ze met Chad Fox een tweede gitarist/zanger aangeworven. Het blijkt een gouden zet geweest te zijn, getuige deze nieuwe schijf die amper vijf songs telt maar die netjes afklokt op maar liefst 47 minuten en ook geen seconde durft te vervelen. "Enter the loop" bijt de spits af met een dreigende intro waarna drummer Joe Eck z'n duivels mag ontbinden en 'nieuweling' Chad Fox meteen aanwezig is met z'n melodieuze cleane vocalen. De Mastodon invloeden zijn nog steeds hoorbaar, maar vooral tijdens het refrein en middenstuk krijgt de band stadionrockallures die mij bij momenten aan Muse doet denken! Vooraleer je als old-school metalhead al hoofdschuddend doorscrolt naar de volgende review raad ik je toch aan om de tweede track "Madness and ritual solitude" eens te checken. Ook hier alweer waanzinnige en razendsnelle drumpartijen en oorwurmen van zanglijnen, de wisselwerking met brulboei Curtis wordt hier trouwens ten volle gesmaakt! "The obsidian forge" is een lekker groovend nummer dat vlotjes van tempo's wisselt en alweer een heerlijk refrein kent, om dan vervolgens het gaspedaal lichtjes te lossen tijdens "Icarus equation", een song waar de geest van Baroness om de hoek komt piepen, om dan het album af te sluiten met "Everlasting in retrograde Parts 1 & 2", een indrukwekkend 16 minuten durend episch en bij momenten psychedelisch huzarenstuk. Dreigende riffs, donderende drums, duellerende zanglijnen en, alweer, een megarefrein... om nog maar te zwijgen van de heerlijke melodieuze gitaarsolo's, die trouwens op het ganse album aanwezig zijn. Dit zijn het soort plaatjes waar alles aan klopt, een heldere dynamische productie, een mooie hoes, muzikale prestaties om U tegen te zeggen en nummers die in uw hersenpan blijven kleven. Dit Witch Ripper, afkomstig uit Seattle trouwens, heeft mij alvast overtuigd!

95