Hell Spawn

We hebben er eventjes op moeten wachten, op het vervolg van het schitterende "In another time", het debuut van Tanith. De verwachtingen zijn hoog, want het niveau van het debuut was fenomenaal. Het blijft altijd bang afwachten of de band erin slaagt het niveau aan te houden. De band werd net voor de opnames herleid tot een trio en bestaat vandaag uit Russ Tippins op de zes snaren, Cindy Maynard op de bas en Keith Robinson op de drums. Met iemand als Russ op de gitaar lijkt het mij onmogelijk om Satan invloeden weg te denken uit deze schijf. Bovendien is hij ook nog een behoorlijk zanger, die wordt afgewisseld met Cindy.  Het old school gehalte werd hooggehouden. De bio benadrukt dat alles analoog werd opgenomen in een 24 sporen studio. En dat in 2023! Het is een vibe die over de hele cd wordt vastgehouden waardoor er toch een live sfeertje ontstaat. Heerlijk! Ondertussen pakte Metal Blade al uit met de eerste single "Snow tiger", de opener van deze "Voyage". Een heerlijke song met seventies vibe waar de zangpartijen door zowel Russ als Cindy worden verzorgd.  "Falling wizard" is een senties song met de nodige 'haaaa-aaaaaa-aaah's, iets waar ik persoonlijk niet warm voor loop, maar de song zit vol met interessante gitaarloopjes. Ook hier is er weer sprake van duo-vocalen. "Olympus by dawn" is een eerste rustpunt, maar ook hier wegen de seventies invloeden zwaar door. "Architect of time" sluit eigenlijk perfect aan bij de voorgaande song. Er wordt een versnelling hoger geschakeld "Adrasteia" zou zomaar eventjes een afdankertje van Satan kunnen zijn. Het lijkt echt wel of deze zanglijnen geschreven zijn voor Brian Ross. "Mother of Exile" sluit hier mooi bij aan, met knap drumwerk van Keith Robinson. "Seven moons (Galantia pt. 2)" is samen met de opener mijn favoriet, maar ook hier kan ik mij niet van de indruk ontdoen dat er Satan invloeden zijn. Een hele knappe, afwisselende song met een mooi rustpunt halverwege de song waar er even ruimte is voor een bas solo. "Flame" is wederom zo'n song die je meeneemt naar de jaren zeventig. Schitterend meezingrefrein trouwens. We sluiten af met "Never look back". Ook hier domineert de typisch herkenbare stijl van Russ. Fans van Satan en Blue Oyster Cult - ik weet het, het is een rare combinatie - kunnen zeker hun zinnen zetten op deze "Voyage". Of ze erin geslaagd zijn het niveau van het debuut te evenaren wil ik in het midden laten. Feit is dat deze Tanith schijf in mijn jaarlijstje komt.

93