Hell Spawn

Derde volwaardige album van dit Canadese vijftal. Hun stijl bepalen is niet evident. Zelf omschrijven ze het als progressieve symfonische metal, maar ik heb de indruk dat ze ofwel nog wat op zoek zijn of dat ze bewust breder mikken. Op vocaal vlak flirten ze met alle uitersten. Zeker de clean vocals zijn geslaagd maar ik heb ook genoten van de growls. Muzikaal zijn er raakvlakken met thrash, power en death, maar de hoofdmoot is effectief symfonisch. Na vijf minuten heb je al door dat dit alle kanten uit kan. Gelukkig is het niet extreem technisch maar wel goed uitgevoerd. Je krijgt catchy nummers, goede composities, lekkere riffs en hooks en heel veel variatie. In eigen land groeit hun populariteit en nu willen ze ook de oversteek maken naar Europa. Op enkele nummers worden ze bijgestaan door een Poolse folkmetalband, Percival. Op de single krijgt Stu Block een gastbijdrage. Osyron heeft zeker potentieel maar op sommige momenten overdrijven ze een beetje met hun variatie. De nummers zweven tussen Queensrÿche, Dream Theater en Nevermore en ik ben er zeker van dat Osyron met de juiste promotie groot kan worden. Maar soms moet je zeggen 'less is more'. Je kan proberen elke muziekliefhebber te overtuigen van je kunde maar soms stoot je net daardoor ook een deel af. En op zich is dat jammer, want op nummers als "Beyond the sun", "Awake" en vooral het twaalf minuten durende titelnummer tonen ze echt dat ze iets in hun mars hebben...

83

https://www.facebook.com/osyron