Hell Spawn

Over deze Zweedse band moet toch ooit eens een film gemaakt worden. Hun geschiedenis leest als een goed boek. Opgericht in 1995 door enkele ervaren muzikanten en toen al een veelbelovende band, een goede zanger vervangen door een zangeres, die uiteindelijk manager wordt en op haar beurt vervangen wordt door een misschien nog knappere zangeres. Dat zijn enkele markante gebeurtenissen, maar het belangrijkste is en blijft de muziek op zich. En we moeten eerlijk zijn, zowel live als op plaat is Arch Enemy een superband. Hun melodieuze death met vrouwelijke vocalen weet altijd te beklijven. In de beginjaren, met Johan Liiva achter de microfoon waren ze al goed maar de keuze voor een zangeres heeft hen geen windeieren gelegd. De grunts van Alissa zijn fenomenaal, maar op dit nieuwe album bewijst ze ook hoe knap haar stem is als ze clean zingt. Natuurlijk kan je stellen dat ze in dit genre voor een commerciële aanpak gaan. En jawel, er moet brood op de plank komen en als dat kan met muziek is dat zo nobel. En ergens moet je compromissen maken. De laatste jaren spelen ze misschien een beetje op zeker maar ze weten ook een heel divers publiek te overtuigen. Ik kan me voorstellen dat er fans van het eerste uur zijn afgehaakt maar ze hebben zoveel nieuwe fans weten te overtuigen. De nummers op dit album zijn lekker gevarieerd en de eerste helft van de plaat behoort tot het beste wat ze ooit gemaakt hebben. De gitaartandem Amott/Loomis is sowieso de crème de la crème. Wat een bende topmuzikanten, en dat in combinatie met een getalenteerde zangeres. Het vorige album verscheen vijf jaar geleden maar ons geduld werd beloond. Waren de laatste nummers van "Deceivers" van hetzelfde niveau als de eerste helft, hadden we een wereldse klassieker in wording. Nu hebben we een steengoede gevarieerde plaat, die niet enkel liefhebbers van melodeath zal kunnen overtuigen. Sowieso eentje voor de jaarlijsten...

87