Hell Spawn

Van een mokerslag gesproken... Dit album is letterlijk een muur van power vanaf het eerste nummer, vanaf het eerste moment eigenlijk. Men heeft inspiratie geput uit thema's die zich ophouden in de dierlijke instincten bij de mens en hoe deze regeren/functioneren in ons dagelijks leven. Dat dit zou resulteren in tracks die bol staan van agressie is redelijk vanzelfsprekend. Want wat is dierlijker dan een mens? Niets is zo meedogenloos als een mens. Wij doden om te doden én niet enkel om bv. te eten. Wij schakelen een concurrent uit opdat wij de bovenhand dienen te hebben. Gewoon al omdat hij voor de voeten loopt. Een andere reden hoeft er niet te zijn. Nu, agressieve tracks componeren is 1 ding, ze opnemen is 2, maar deze bundel agressie op een dermate manier samenbrengen tot één geordend geheel, is iets anders. Daar heb je mensen voor nodig die deze muziek goed begrijpen en aanvoelen. Dan heb je mensen nodig die een overall image behouden om de mix op een perfecte manier af te werken. Laat dat hier nu wel het geval zijn. De mix zit perfect, met een heel scherpe balans tussen de instrumenten onderling waardoor het evenwicht elke minuut van elke track zuiver blijft. Beluister eens "The King". Die gitaren, die bas en de drums... een bom die valt en zich volledig gelijkmatig verspreidt zonder dat de ene de andere verdringt! Heel minutieus en zuiver! 

85