Hell Spawn

Een introductie van deze Duitse meestergitarist lijkt mij overbodig, zelfs een review kan je moeiteloos kopiëren, de man en zijn band tappen al jaren uit hetzelfde vaatje (lijkt mij wel een serieus vat ondertussen). Na de verplichte intro "Lost XXIII prequel" die aardig veel gelijkenissen vertoont met het begin van het Black Sabbath nummer (Tonny Iommi's samenwerking met Glenn Hughes) destijds "No stranger to love", opent gewoontegetrouw met een lekker opzwepend nummer en tevens eerste video "Survive", daarna gevolgd door twee midtempo songs "No compromis" en "Down on the streets". Het concept is inmiddels duidelijk want daarna volgt de eerste gevoelige ballad "Gone with the wind" waarin Johnny Gioeli nog maar eens zijn wereldklasse etaleert. Met "Freight train" wordt een gitaarmuur van jewelste opgetrokken en vormt met zijn meeslepende ritme een meezinger van formaat. "Follow the beast" is wel de meest heavy track van de cd. Daarna krijgen we de tweede ballad "Fly with me" voorgeschoteld met gevoelig toetsenwerk van Ferdy Doernberg, dat alweer opgepikt wordt door de geweldige strot van Gioeli en subtiel gitaarwerk van de meester zelf zoals alleen hij dat kan. Dat Axel Rudi Pell een geoliede machine is wordt wel duidelijk tijdens het instrumentale "The rise of Ankhoor". Het statige titelnummer zorgt voor het hoogtepunt van deze cd. Geen verrassingen maar dat hoeft ook niet, je weet wat je mag verwachten van een nieuwe Axel Rudi Pell cd, klasse. 

90