Hell Spawn

Zevende album van deze noorderburen. Dit is pure onversneden thrash, zoals ze eind jaren '80 al maakten, met een zekere death-vibe. Jawel, de Nederlanders zijn al meer dan dertig jaar bezig. Maar van bij de eerste noten hoor je dat hun thrash nog even fris en intens klinkt als toen. De drums pompen op topsnelheid en de riffs vliegen je om de oren. Soms laten ze het tempo wel even zakken en dat heeft eigenlijk wel een zekere meerwaarde. Bij de vocalen druipen de haat en agressie er af. De bezetting is relatief stabiel, in vergelijking met het vorige album is er enkel een nieuwe zanger. En je geraakt direct overtuigd door zijn timbre. Dit is gewoon kwalitatief rammen maar wat direct opvalt, is de meer dan geslaagde mixing. Je denkt natuurlijk snel aan bands als Possessed, Kreator, Sadus en Dark Angel. Sommigen durven dit een doorslag van Slayer te noemen, maar de Nederlanders hebben zeker een eigen geluid. De prijs der originaliteit zullen ze hier niet mee verdienen, maar wie blijven hangen is in de vroege gloriejaren van de thrash zal hier een vette kluif aan hebben.

85