Hell Spawn

Deze heren uit San Francisco van Space Vacation zijn al eventjes actief, maar we moeten toegeven dat ze ons volledig zijn ontgaan. Waarom? Misschien een gebrek aan promo of passages in Europa? Wie zal het zeggen. Sinds 2008 brengen de heren een combinatie van speed/power en heavy metal. De eerste 2 langspelers "Space vacation" uit 2009 en "Heart attack" uit 2012 brachten de heren in eigen beheer uit, en dat horen we ook wel natuurlijk, geluidstechnisch zijn dit niet de beste platen. Toch is de muziek wel in orde. We kunnen dit misschien wel wat vergelijken met bands als Striker, Cauldron en consoorten. Vanaf de derde "Cosmic vanguard" in 2013 maakten ze de overstap naar het Duitse Pure Steel. We zouden denken dat we vanaf hier toch de draad zouden oppikken en iets van de band gehoord zouden hebben? Niets is minder waar, Pure Steel blinkt alleszins niet uit in promo maken voor hun eigen bands en hun nieuwe releases. Het mag allemaal niet te veel kosten precies ;) In 2017 kwam er een vervolg met "Lost in the black devide" welke toch wel onze voorkeur krijgt in het rijtje met albums. Alles klinkt hier meer afgewerkt, meer gepolijst, op een goede manier dan, niet afgelekt zoals we zeggen. Er komt ook meer melodie aan te pas. De vijfde langspeler "White hot reflection" zou eigenlijk het licht al moeten gezien hebben in 2020, maar iedereen weet ondertussen natuurlijk al wat er toen gebeurde, de release werd daarom opgeschoven naar 2021, om dan uiteindelijk dit jaar, in 2022 te verschijnen. Met een kerkkoor zet "Reign in hell" in. We horen meteen dat deze plaat geluidstechnisch opnieuw een grote stap vooruit is gegaan. Een opener die goed in de oren klinkt. "Playing with fire" zet meteen in met wat gitaargeweld en een hoop gitaardeuntjes en riedeltjes, welke verzorgd wordt door Scott Shapiro en Kiyoshi Morgan die we ook horen op het album "Razorback killers" van niemand minder dan Vicious Rumors. We gaan een versnelling hoger met "Transcending". "Iceberg" gaat dan weer helemaal verder in de heavy metal net zoals "Walk away" en "Being evil" waar we de cowbell duidelijk horen! More cowbell please! "Middle ages" vinden we ietwat een bizar nummer tussen de rest, het is alvast zeer melig. "Burn with me" maakt daar gelukkig een einde aan en gaat verder in het heavy metal sfeertje van de voorgaande songs. "Don't say it" is voor ons dan eerder een overbodige song. "Win the night" brengt ons terug naar de eerste songs op de plaat en gaat in diezelfde aard ook verder. Hierna krijgen we wat gesoleer in dit instrumentale "Sleep tight". Afsluiten doen we met "When heroes die" en "Out of time", twee songs die voor ons gelijkend zijn aan al wat voorgaand al is gepasseerd, we krijgen hier dan ook niets nieuws meer te horen. Hier gaat de band ons inziens dan ook een beetje 'in de fout'. Dertien songs is veel, liever enkele liedjes minder en een LP die ongeveer 3 kwartier duurt dan eentje van een uur met enkele vullers. Na het horen van deze vijfde elpee blijft onze voorkeur nog steeds naar de vierde "Lost in the black devide" gaan. Eens naar het midden van het album blijft alles wat in hetzelfde straatje hangen terwijl de eerste paar songs er echt wel bovenuit schieten. 

80