Hell Spawn

Gitarist Magnus Karlsson is er ook geen die lang stilzit, vorig jaar bracht hij nog een nieuwe plaat uit via Frontiers voor zijn eigen Magnus Karlsson's Free Fall genaamd "We are the night". Deze plaat deed het net zoals de twee voorgangers weer zeer goed en werd door ons ook goed gesmaakt. Ook kwam er vorig jaar nog een nieuwe Primal Fear uit en verzorgde hij de gitaarpartijen op de Allen-Olzon cd "Worlds apart". Dit jaar nam Magnus ook de gitaren van Anette Olzon haar eigen soloplaat "Strong" op zich en kwam zijn eigen Magnus Karlsson's Metal Opera genaamd "Heart healer" ook nog eens uit. Los daarvan kunnen we op vele Frontiers plaatjes deze meneer zijn naam terugvinden... Een echte bezige bij dus! Magnus zal gedacht hebben 'Goh, we zullen nog eens een vervolg breien aan The Ferryman', en zo gezegd zo gedaan. "One more river to cross" is de nieuwe plaat op deze meneer zijn palmares. De formule blijft hier dezelfde als op de voorgaande twee schijven. Magnus Karlsson aan de gitaren, bas en keyboards, Mike Terrana op de drums en Ronnie Romero aan de microfoon. "One world" zet de plaat in met een epische, opbouwende intro om over te gaan in de gekende melodic heavy metal stijl waar Magnus Karlsson voor staat. Het gekende geluid van Romero is natuurlijk ook niet meer weg te denken uit het hedendaagse metalwereldje. Een song die bijvoorbeeld ook perfect paste op een Allen-Lande plaat, waar uiteraard Magnus Karlsson ook heeft aan meegewerkt. "The last wave" doet het wat rustiger aan, toch is dit een stevige song die je snel oppikt. "Shut it out" gaat hierop verder terwijl "City of hate" wordt ingezet met keyboard en strijkers, het keyboard houdt aan, maar de song wordt verder aangevuld met zware gitaren net zoals bij "Bringers of the dark", welke ook een hoog meezinggehalte heeft. Het titelnummer gaat de epische kant op door de bombastische koren, keyboards en blazers op de achtergrond, een triomfantelijk lied. "Morning star" is de powerballade van de plaat. "The last ship" is ook zo'n Allen-Lande nummertje, sommige van deze songs hadden we ook wel graag gehoord met Jorn Lande of Russel Allen op zang, we zijn benieuwd wat dit zou gegeven hebben. Niet dat Romero dit niet goed doet, integendeel, zowel de stevige als rustige songs zingt hij zonder problemen en zijn stemgeluid past hier goed bij. Alleen horen we hem misschien tegenwoordig net iets teveel aan het werk op teveel verschillende platen, projecten... Overdaad is nooit goed natuurlijk, zeker niet als je zo'n herkenbaar stemgeluid hebt. Afsluiter "The passenger" combineert alles wat we voorheen hoorden op deze cd. Een geschikte afsluiter. 

84