Hell Spawn

Bodyguerra ontstond in 2010 en draait vooral rond gitarist Guido. Ze serveren lichtvoetige hardrock met een bluesy attitude, maar het zijn vooral de gitaren die centraal staan. Dat de man gitaar kan spelen is een understatement. Ook de muzikanten hebben voldoende ervaring om deze schijf aangenaam weg te laten happen. Het stemtimbre van de zangeres, daar moet je van houden en dat zal niet bij iedereen het geval zijn. Ze heeft bij momenten een heel diepe warme en krachtige stem die me soms deed denken aan Courtney Love van Hole maar regelmatig komt ze scherper uit de hoek. Op "Danger zone" bewijst ze dat ze weldegelijk kan zingen maar je moet van het timbre houden natuurlijk. De intro van deze schijf deed me direct aan AC/DC denken, later moest ik die vergelijking nog af en toe maken en dat heeft veel te maken met de stemming van de gitaar. Je krijgt enkele lichtvoetige radiovriendelijke nummers, waarvan "You never know why" misschien nog het meeste potentieel heeft om een bescheiden hit te worden. Het album is wel gevarieerd want je krijgt ook twee ballads. "Behind the clouds" mikt zeker op het gevoel en het titelnummer heeft iets mysterieus. Verder krijg je nog twee bonusnummers op deze schijf die uiteindelijk meer dan een uur duurt. Die bonussen zullen volgens mij eerder dienen voor hun goed gevoel en om verder te diversifiëren, want de Duitstalige crooner uit de jaren zestig en het kerstliedje zullen wel hier en daar een gevoelige snaar raken, maar voor mij hoefde dit niet. Nu ja, ben je fan van bluesy hardrock, moet je zeker eens luisteren...

79