Hell Spawn

Robin McAuley, die u ongetwijfeld kent van de verschillende Michael Schenker platen zoals onder andere "Perfect timing", "Save youself" en "MSG" is toe aan zijn tweede soloplaat ooit. Tweede soloplaat? Jawel, de voorgaande werd uitgebracht in 1999, al een hele tijd geleden dus, tijd om hier eens wat verandering in te brengen! Meneer McAuley heeft het natuurlijk druk gehad met Michael Schenker, met andere grote bands als Survivor en recentelijk ook met Schenker zijn Michael Schenker Fest, tegelijkertijd was McAuley ook nog de frontman van de Frontiers band Black Swan die in 2020 een debuutplaat op de markt bracht met de gelijknamige titel. Door deze corona-pandemie heeft McAuley dan eindelijk eens de tijd gevonden om deze nieuwe "Standing on the edge" uit te brengen. Leuk weetje: wij noemden Robin McAuley altijd 'den Indiaan', maar eigenlijk is hij gewoon afkomstig uit Ierland. Starten doen we met "Thy wil be done" en hiermee gaat McAuley dan de melodische kant op in plaats van wat we grotendeels van hem kennen bij onder andere Schenker. De herkenbare stem is nog steeds aanwezig, maar we horen toch wel dat hier serieus wat sleet op zit. Titelsong "Standing on the edge" is na enkele luisterbeurten zowat het nummer dat ons het meeste bijblijft. "Late december" gaat dan weer naar een melig AOR nummertje op. Wat niet abnormaal is natuurlijk, zoals bij zowat elke Frontiers plaat zit Alessandro Del Vecchio hier weer voor iets tussen. Ditmaal als co-writer en producer. We moeten eerlijk toegeven, de man maakt goede songs, maar om nu ieder jaar honderden gelijkaardige songs voorgeschoteld te krijgen... Dat is toch iets teveel van het goede. Elke Frontiers plaat krijgt hierdoor wel wat dezelfde draai. Gevaarlijk om telkens in hetzelfde stramien te vallen. We zetten de melige, rustige AOR vibe verder met "Do you remember", hier kreeg McAuley de hulp van Tommy Denander (o.a. Rainmaker, Frederiksen/Denander en Toto). "Say goodbye" is met zijn momenten wat steviger, maar blijft ook in hetzelfde straatje hangen. "Chosen few" mocht ook de medewerking van Tommy Denander genieten en trekt gelukkig het tempo wat naar omhoog, dit is een leuke rock song. Lang mocht het niet duren want met de ballade "Run away" wordt dezelfde melige toon weer ingezet. Niet enkel Alessandro Del Vecchio mocht schrijven, maar ook Howard Leese van Bad Company en Heart bij "Supposed to do now". En dit horen we dan ook, we krijgen hier toch een andere insteek. Voor "Like a ghost" werd de hulp van ex-Grand Prix collega Phil Lanzon ingeschakeld, die momenteel de huidige keyboardist is van Uriah Heep, ook zeer duidelijk te horen aan die typische Uriah Heep klanken die hij uit zijn keyboard haalt. Dit is een van de betere songs. Net zoals "Running out of time" wat naast "Standing on the edge" waarschijnlijk één van de stevigste songs is, voor ons persoonlijk ook bij de betere van deze plaat. Op deze laatste is nogmaals goed te horen dat de stem van McAuley zijn beste tijd heeft gehad, desondanks is dit wel een goed nummer. Met zijn 44 minuten speelduur zou je denken dat deze vlotjes passeert, maar niets is minder waar, door alle té cheesy songs, die eigenlijk nogal flauwtjes overkomen, duurt alles lang. We geraken er moeilijk door. Jammer... Toch graag wat minder melige muziek a.u.b. meneer McAuley!

79