Hell Spawn

Je zou kunnen zeggen dat het behoorlijk snel gaat met de carrière van Scarved. Oké, de pandemie strooide (zoals bij de meeste bands) roet in het eten waardoor deze plaat later uitkwam dan voorzien, maar toch. Ze bestaan van in 2013 en een jaar later mocht dit viertal al een wereldwijde deal tekenen bij het Griekse Sleaszy Rider. Ondertussen konden ze ook al wat internationale podia afschuimen en buitenlandse erkenning krijgen. Dat de samenwerking een succes is blijkt uit het feit dat ze voor hun derde album nog steeds op de oorspronkelijke stal staan. Het nieuwe album werd wel in een nieuwe bezetting opgenomen. Gitarist Luc en zangeres Caroline (Caro) blijven nog steeds de spil, maar zowel de bassist als de drummer zijn nieuw. Maar op kwaliteit werd niet ingeboet. Scarved brengt niet de stevigste muziek, maar hun mix van seventies rock en gevarieerde hedendaagse rock werkt aanstekelijk. Voor fans van het echt zware werk zal dit allicht te soft zijn, maar anderzijds zullen gewone rockliefhebbers hier ook wel loos kunnen op gaan. De gitaarpartijen zijn om duimen en vingers af te likken, maar het meest beklijvende zijn de vocalen. Wat een diep donker stemgeluid heeft die zangeres. Ik heb de indruk dat ze nog gegroeid is. Je krijgt tien aangename nummers voorgeschoteld en het album duurt drie kwart uur. Toppers voor mij? Het ingetogen "Lost in space" en het pittige "Head over heels", maar eigenlijk zijn er nog wel een paar. Enkele nummers zullen het live zeker heel goed doen en ik denk dat ze zowel in binnen- als buitenland bekender zullen worden. Ja, Scarved heeft me (alweer) weten te overtuigen...

82