Hell Spawn

Kent Hilli, een vrij nieuwe naam in de AOR/melodic rock wereld, of toch misschien niet zo nieuw voor de kenners van het genre. Deze goede man is namelijk de frontman van de band Perfect Plan die vorig jaar zijn tweede langspeler uitbracht, een dijk van een plaat, genaamd "Time for a miracle". Deze scoorde zeer goed bij ons en kon toch wel bijdragen aan één van de toppers van 2020. Zijn carrière begon eigenlijk maar vrij laat, ergens jaren 2000 toen hij met een coverband, die ook enkele andere Perfect Plan leden bevatte, nummers bracht van onder andere Europe, Giant, Survivor, Foreigner... Pas daarna werd Perfect Plan gestart. Na de 2 albums die Perfect Plan uitbracht, is het nu ook even tijd voor Kent zijn eigen, eerste soloplaat, waar we zeer benieuwd naar waren, dus laat ons meteen starten. Dit album zet in met het titelnummer "The rumble (never say die)", we krijgen hier toch wel meteen iets bekends te horen zoals we op een Perfect Plan plaat ook zouden kunnen verwachten. Alleen hebben de andere bandleden hier niets mee te maken. Kent werkte samen met Mike Palace die alle instrumenten voor zijn rekening nam, alsook de productie van het album. Meteen een zeer goede opener, hiermee is de toon al direct gezet. Deze trend wordt dan ook verder gezet met "Cold". Na een tweetal luisterbeurten zingen we deze songs dan ook graag luidkeels mee. "All for love" geeft ons een grote Survivor-feeling maar dan in een 2021-jasje. "I can't wait" vult het geheel verder aan en eveneens ons lijstje met meezingers op dit album. Dat meezingen geldt ook voor de eerste single van dit album "Don't say it's forever" waar ook een videoclip voor werd gemaakt. "Miss up to no good" trekt het tempo even wat naar beneden, we kunnen even op adem komen. Een ballade mocht natuurlijk ook niet ontbreken op deze AOR schijf, hier hebben we "Heaven can wait" voor. Volgens ons misschien een net iets té platte song ten opzichte van de anderen. Gelukkig duurt dit niet te lang en gaan we er weer tegenaan met "Does it feel like love". "Love can last forever" doet ons dan weer denken aan een Journey-song. Als laatste krijgen we nog "Never be mine" en "Still in love" deze laatste is de rustigere afsluiter van de plaat. Opnieuw kunnen we, net zoals bij de Perfect Plan albums, meedelen dat deze meneer een zeer aangename luisterstem heeft en bovenal een zeer goede zanger is die ons van tijd tot tijd doet denken aan een Lou Gramm van Foreigner of Jami Jamison van Survivor. Niet enkel het stemgeluid, maar de songs op zich gaan ook terug naar de stijl van deze bands. De songs zijn allemaal zeer 'relatie-gericht', volgens Kent Hilli zelf zouden deze een aantal van zijn ervaringen weerspiegelen, we zullen hier maar stellen dat deze meneer geen makkelijk liefdesleven heeft gehad ;) gelukkig deed hij nog op enkele andere zielen beroep om de songs te schrijven namelijk zijn eigen zus, Mike Palace en Alessandro Del Vecchio, de toch wel vaste man bij Frontiers voor dergelijke zaken. We krijgen hier een echte op en top AOR plaat met alle nodige clichés van dienst, die zo goed gebracht worden dat het dan ook nog allemaal kan en mag en een plezier is om naar te luisteren.  

86