Hell Spawn

Orden Ogan is in mijn ogen een eerder onderschatte band. Ze hebben al heel goede schijfjes afgeleverd en toch zijn het nog geen absolute grootheden. Hoewel, met "Gunmen", hun vorige album uit 2017, wisten ze toch heel wat extra zieltjes te winnen bovenop de trouwe schare fans. Ze konden hun talenten ook verzilveren op grote festivals over zowat de hele wereld. Bij de eerste luisterbeurt van "Final days" had ik wat gemengde gevoelens, maar dit is typisch een plaat die je wat tijd moet geven. De kwaliteiten komen na enkele keren luisteren echt boven drijven. De composities, het artwork (alweer), de melodieuze zangpartijen, het verhaal, de gitaren, de productie, alles is van een hoog niveau. Seeb focust zich nu voor het eerst enkel op de zang en er is een nieuwe gitarist en bassist in de gelederen. Op dit album gaan de teksten over de toekomst, een grote tijdsprong na het Wilde Westen. Dit is duistere science fiction, je kan stellen dat deze Duitsers op elk album een nieuw centraal thema bewieroken. De muziek zweeft tussen Rhapsody Of Fire, Falconer, Grave Digger, Brainstorm, Firewind, Dio en Priest. Luister eens naar "Hollow" of het opzwepende "Interstellar" bijvoorbeeld, waar Gus G een gastbijdrage levert. De meeste nummers hebben een stevig tempo, maar toch blijft vooral de rustige maar epische afsluiter "It is over" hangen. Of het nu door de tekst komt of door de aanpak laat ik in het midden, maar het geeft stof tot nadenken. "Inferno" is een eerder atypisch nummer, maar het wordt wel een oorwurm. In totaal krijg je vijftig minuten knappe muziek voor je centen. Het is heavy maar je hoort ook tamelijk commercieel getinte stukken, de keyboards en riffs zijn de max en vocaal is dit alweer subliem. En ja, Orden Ogan heeft de lat alweer wat hoger gelegd. Ze hoeven echt niet onder te doen voor de andere grote namen in de metalwereld. Hier gaan ze mee scoren.

86