Hell Spawn

Dark Tranquillity draait al eeuwen mee aan de top van de typische Gothenburg-metal. De mix van agressie en melodie blijft populair en heel wat nieuwe groepen proberen de anciens bij te benen. Deze keer zat er wel vier jaar tussen voorganger "Atoma" en de nieuwe schijf, maar het is duidelijk dat ze hun tijd genomen hebben. In vergelijking met de vorige staan ook twee nieuwe gitaristen op de loonlijst. Niklas Sundin, man van het eerste uur, is er niet meer bij maar de vervanger, Christopher Amott, is natuurlijk ook niet van de minste. Zo een wissel in de bezetting voel je natuurlijk als band, maar Dark Tranquillity bekijkt het positief. En jawel, ergens waait er natuurlijk wel een frisse wind. De Zweden stonden nochtans bekend om hun relatief stabiele line-up, maar kijk. De typische sound van Dark Tranquillity blijft gelukkig behouden, maar de inbreng van de twee gitaristen is niet te onderschatten. De nummers zijn allemaal compact. Hun melodeath heeft ook meer gothic-invloeden en de cleane zang is ook meer aanwezig. Je hoort enkele pareltjes op dit album dat afklokt op vijftig minuten, maar het is soms wat wennen. En ik kan me voorstellen dat sommige fans er ook meer zullen van verwacht hebben. Zeker de rustige, ingetogen nummers zijn wereldklasse maar op de snelle nummers bewijzen ze toch ook hun klasse. Beweren dat dit hun beste album ooit is, is waarschijnlijk overdreven, maar het komt aardig in de buurt. Ik hoor veel raakvlakken met "Haven", dus als je fan bent van die periode zal je zeker tevreden zijn. Ik zie "Moment" wel opduiken in heel wat jaarlijsten.

85