Hell Spawn

Eentje waar we toch wel net geen 30 jaar op hebben moeten wachten, maar eindelijk is hij er: de nieuwe van Evildead! Ondanks de lange wachttijd op dit nieuwe album lijkt het wel alsof we terug gekatapulteerd worden naar eind jaren 80, begin jaren 90 waarin deze band hun eerste twee schijven uitbracht. In 1989 na de ep "Rise above" kwamen deze heren uit Los Angeles op de proppen met "Annihilation of civilization" en in 1991 met "The underworld". Beide twee old school thrash krakers. Deze twee elpees werden ook gekenmerkt door het artwork van de in metalland toch wel zeer beroemde Ed Repka die tal van bekende hoezen op zijn naam heeft staan. Zowel op de eerste als tweede plaat zien we dan ook de mascotte van Evildead terug, het oude ventje met de brede grijns. Ook op deze derde "United states of anarchy" is deze terug te vinden in een 2020 versie. We kennen Ed Repka natuurlijk van het artwork voor bands als Megadeth, Sanctuary, Atheïst, Dark Angel, Death, Toxik, Uncle Slam, Vio-Lence, Whiplash... en zelfs ons Belgische After All deed al beroep op zijn kunsten. Het gehele artwork heeft eigenlijk een 2020 metamorfose ondergaan, aangezien alles er vrij digitaal uitziet op de cover. Als we kijken naar de line-up van het hedendaagse Evildead ziet ook deze er nog vrij klassiek uit. Originele leden Phil Fores (vocals), Juan Garcia (gitaar), die ook gekend is van Agent Steel, Rob Alaniz (drums), Albert Gonzalez (gitaar) zijn nog steeds van de partij alsook bassist Karlos Medina die de band sinds 1990 vervoegt. De plaat zet meteen stevig in met "The descending". Dit nummer werd al eerder op ons losgelaten met een bijpassende lyric video en deed ons van in begin al enorm uitkijken naar de rest van dit album. Waarom? Deze song klonk meteen zoals we het wilden horen, thrash metal zoals we van de twee voorgaande albums van Evildead gewend zijn in een iets 'nieuwer' jasje met een 2020 productie die toch heel erg old school aanvoelt. De gehele plaat zet verder in dezelfde toon, we krijgen hier de ene knaller na de andere. Als we naar de lyrics van de nummers luisteren hebben die, net zoals de titel, een politiek kantje. De vocalen van Phil Fores klinken nog steeds zoals vanouds, drummer Alaniz mept er zeker niet naast en we krijgen onder andere bij "Word of god" heel wat dubbele bassen te horen. De riff-machine van Juan Garcia is duidelijk ook nog niet uitgeblust. Bij "Without a cause" krijgen we echt wel die old school feeling doorheen dit nummer, mede door de gang vocals die duidelijk aanwezig zijn. Deze worden ook doorgetrokken bij de song "No difference". Dit album had zomaar een logisch vervolg kunnen zijn op "The underworld". Wij denken dan ook dat er hier en daar wel wat overblijfselen van achtergebleven nummers zullen gebruikt zijn, wat wel vaker wordt gedaan door 'oudere' bands die na jaren opnieuw met wat nieuws komen. We mogen hier wel stellen dat dit een knaller van formaat is en er toch wel tussenuit springt bij andere nieuwe thrash releases, vooral door die old school feeling die over het hele album hangt. Een verplichte aanschaf voor elke thrash liefhebber!

90