Hell Spawn

Terug op Cruz Del Sur. Opnieuw met The Lord Weird als voorvoegsel. Is Mike Scalzi dan ook helemaal terug na een paar flauwere albums ("Digital resistance" uit 2014, "The animal spirits" uit 2010)? Nou, je krijgt het antwoord al klaar en duidelijk in de ferme opener "Headhunter". Ja dus! "New organon", het hele album dan, klinkt weer traditioneler, kaler en veel ongepolijster. The Lord Weird brengt ook het gejaagde weer met zich mee en verwijst vaker naar de dubbele gitaarloopjes als in Wishbone Ash of Thin Lizzy ("Being and nothingness", "Exegesis/tragic hooligan"). Op thrashiër tonen welteverstaan! Een terugkeer naar "Hardworlder" (2007) en de jaren daarvoor dus. Sowieso blijft dit een unieke band in het genre. Dat ligt niet alleen aan hun soort van proto-metal geluid. Dat ligt ook aan de jachtige baslijnen en gehaaste ritmes, dat ligt zeker aan de manier waarop Scalzi zingt en aan de teksten gebaseerd op filosofen als Rousseau, Sartre en Francis Bacon (waar de titel trouwens vandaag komt). 29 jaar actief en toch weer terug? Dat kan alleen maar als je The Lord Weird Slough Feg heet!

88