Hell Spawn

Het Cypriotische Arrayan Path is op dreef. Dit is hun derde album in evenveel jaar, hun zevende worp in totaal sinds hun ontstaan. En het is zelfs een dubbelalbum, het duurt liefst 84 minuten. Bleek dat ze gewoon te veel materiaal hadden en dat ze niks wilden schrappen. Nu ja, meer muziek voor je centen kan nooit kwaad natuurlijk. De Griekse mythologie staat centraal in de teksten en muzikaal kan je hen bij de epische symfonische powermetal kazerneren. Veel tempowissels, koorzang en clean vocals zijn de eerste zaken die opvallen. Arrayan Path zit zonder drummer en het viertal vroeg Mark Zonder (onder andere Fates Warning) om deze taak op zich te nemen. Kwaliteit verzekerd natuurlijk. Muzikaal en vocaal valt het op het eerste gehoor best wel mee. Hoewel het Engels niet altijd loepzuiver lijkt. Voor mij mocht het geheel ook wel wat meer pit hebben. De sfeer is inderdaad episch, maar op sommige nummers misschien wel iets te vrolijk. In de stijl van: 'Hoera, laat ons jolig onze dood tegemoet gaan'.... Ik kan me niet van de indruk ontdoen dat het verhaal primeert op de muziek. Gelukkig staan er enkele hele leuke songs op dit album, maar dat is net voldoende om er een top album van te maken. En ja, na enkele luisterbeurten zijn er een aantal puzzelstukjes die op hun plek vallen. "The words of Menelaus" deed me initieel wat aan Skalmold denken. "Lion of Amphipolis" haalt de mosterd bij Helloween en bij "Nemesis" moest ik spontaan aan Hammerfall en Rhapsody denken. Heel wat passages deden me ook aan Therion denken. Origineel kan je het eigenlijk allemaal niet noemen en we hebben het al eerder en beter gehoord. Maar echte fans van het genre en liefhebbers van bovenvermelde groepen zullen hier ongetwijfeld wel weg mee kunnen...

75