Hell Spawn

Sedert hun herstart blijft het Amerikaanse Sacred Oath met regelmaat nieuwe albums afleveren. Hun old school US metal is met de release van hun tittelloze derde langspeler (de heruitgave "A crystal re-vision" niet meegerekend) wel iets minder old school gaan klinken. Niet gevreesd, heavy metal blijft de voornaamste invloed, enkel de ietwat 'high pitched' vocals zijn zwaar verminderd en het klinkt allemaal iets meer hedendaags. Hierdoor komen ze in eigen land wellicht iets beter aan de bak. De latere albums zijn zeker niet slecht, maar kunnen ons inzien nergens tippen aan de eerste 2 meesterwerkjes "A crystal vision" en "Darkness visible". "Twelve bells", ondertussen de bands zevende langspeler, weet ons gelukkig meer te charmeren dan de vorige cd's "Ravensong" en "Fallen". Misschien heeft dat wel te maken met het feit dat er hier en daar kleine knipoogjes richting ouder werk zit. Het gitaarwerk is van een zeer sterk niveau en Robs vocalen klinken ook terug iets geïnspireerder. Niet alle songs zijn even sterk, maar "Bionic", "Demon ize", "Well of souls" en het schitterende titelnummer steken er bij de eerste luisterbeurten alvast lekker bovenuit! Hoe meer je deze nieuweling gaat spelen hoe beter hij gaat worden. Hopelijk komen ze nog eens de plas over voor enkele concertjes, want dat is ook alweer van rond 2007 geleden!

80

Nico