Hell Spawn

 

SOS fest 2016 - dag 2

Hell Spawn » Interviews » SOS fest 2016 - dag 2

Dag 1 overleefd en geen regen meer deed ons al iets hoopvoller klaarstaan om dag twee van SOS fest aan te vangen, er stonden behoorlijk wat nieuwe alsook enkele nog nooit eerder gezien bands op het programma! En zo hebben we het graag...
(picture: Vicious Nature)

SOS fest 2016 - dag 2

In tegenstelling tot vele Engelsen waren we de zaterdag al behoorlijk vroeg op post, want we wilden maar al te graag zanger Daniel Buxton met zijn eigen band Soma Dark eens aan het werk zien na zijn schitterende prestatie de dag ervoor met Babylon Fire! De band flirt graag met modernere klanken zoals een Fear Factory, maar kan even stevig groovend als een Pantera uit de hoek komen en bracht enkele songs uit hun debuut en hun spoedig te verschijnen tweede langspeler. Heavy riffs, een zwaar groovende bas en een zanger die vocaal ook zijn mannetje kan staan. Naast ook wat streepjes Engelse humor was dit een zeer onderhoudend concert van een band die we zeker in de gaten blijven houden. Na elk concert op het hoofdpodium volgt er een akoestische set op het tweede podium, maar om onszelf toch wat rust te gunnen, hebben we dat bij momenten maar van in de verte gevolgd. En eerlijk gezegd was het de zaterdag volgens ons ook maar een flauwe bedoening, de afsluiter van het akoestische podium John Sloman (Uriah Heep) hebben we helaas gemist wegens het verbroederen met enkele Engelse vrienden en het zwaar doen minderen van onze privé Jupiler voorraad.
Vervolgens op het hoofdpodium na Soma Dark, was I-destroy, het fun pop-punk bandje waar we Becky Baldwin (Triaxis) ook aantreffen. Het was leuk en plezant maar eerlijk gezegd verdween onze aandacht na enkele songs. De songs hebben niet zoveel om het lijf en een extra gitaar zou het trio zeker geen kwaad doen, nu was het ietwat te magertjes om te blijven boeien.
Volgende band Crowsaw moest wegens ziekte verstek geven zodat we bij Aonia aankwamen, een hele hoop volk op het podium, waaronder 2 zangeressen. De opera-achtige metal was niet zo direct aan ons besteed, maar wat de zangeressen deden op de Iron Maiden cover "Man on the edge" vond ik toch wel behoorlijk indrukwekkend, de rest was helaas niet mijn meug!
Toen werd het tijd voor A Joker's Rage, ik had de band al eens opgezocht en de videoclip voor "Bounce" wist ons direct te overhalen! De eerste indruk was goed, de rest wilden we live ontdekken! Het geschilderde viertal, kwam zag en won heeeeeeeeeel wat zieltjes. De behoorlijk mollige zanger deed zijn ding met verve en danste over het podium alsof het niks was. Zijn melodieuze en aanstekelijke zang werkte perfect met de muziek, hier en daar werd hij vocaal bijgestaan door de bassist voor de iets ruigere zang. De groovy muziek en de interactie met het publiek deden dit nu al als een van de toppers van de dag overkomen.
Ritual King kenden we tot voor enkele maanden nog als Renegades & Retrospect, en konden we vorig jaar nog bewonderen op de SOSfest warm up in de Grand Central pub. Met een kersverse ep die volledig gebracht werd, bracht het trio zijn ding met volle overtuiging. De muziek van Ritual King laat zich omschrijven als heavy blues rock meets grunge, de songs zijn behoorlijk catchy en als je ze een paar keer gehoord hebt, sta je ze zonder meer mee te zingen. Enig puntje van kritiek: misschien iets meer interactie met het publiek de volgende keer. Voor de rest genoten van begin tot eind!
Dakesis brengt ook een soort van gothic getinte progressieve power metal, ik hoorde iemand Nightwish meets Symphony X aanhalen als referentie. Iets waar we voor een deel graag akkoord mee gaan, want de band komt inderdaad behoorlijk technisch over. Gitarist Matt Jones staat aardig zijn mannetje en vuurde verscheidene gepeperde riffs op ons af. Zangeres Gemma beschikt over een ferm koppel euhm... longen en bewijst nog maar es dat het niet allemaal van dat opera-achtig gedoe hoeft te zijn bij female vocals! Technisch zeer hoogstaande band en een zeer strakke set!
Vervolgens was het de beurt aan onze Nederlandse vrienden van Lord Volture, die we dit jaar als op Wizzfest en op tournee met Circle To Circle hebben gezien. Als vanouds bracht de band weer een lekker potje heavy metal ten gehore, met tal van krakers "Hearts of steel", Line'em up", "Where the enemy sleep"...  (alhoewel er toch enkele oudjes gemist werden). De nadruk lag vooral op hun recentste "Will to power". Het was - hoe zeggen ze dat nu weer zo mooi in Nederland? - ah, gaaf. Het was echt gaaf!!!!
Hierna was het de beurt aan Vicious Nature. We hadden de band al twee maal in eigen land kont zien schoppen op Wizzfest. En je zag het zo, de band had er meer dan zin in, krakers uit beide ep's en het kersverse "The silence that kills". Zowat alle Belgen uit onze compagnie stonden behoorlijk vooraan en dat ontging frontman Pyke niet en na zijn shout, 'are there any Belgians here?' kregen we "Salvation" aan ons opgedragen. Helaas, time flies when you are having fun, dus moest de band hun black Sabbath cover inkorten wegens tijdsgebrek. En zeggen dat de band ook nog een Marshall Law song klaarstaan had... Zeer sterke en energieke set, die helaas veel te kort en te snel voorbij was. Wat ons betreft mochten de heren gerust wat hoger op de affiche gestaan hebben, met andere woorden: headliner!
Vervolgens was het de beurt aan COP UK oftewel Crimes Of Passion. Ik hou wel van wat melodieuze rock en glam, maar ik moet zeggen dat ik behoorlijk op mijn honger bleef zitten. Het geheel was nogal slapjes, we hadden er heel wat meer van verwacht. Kwam het nu doordat de vorige band ons zo van ons sokken heeft geblazen? Wie weet...
Wij gingen dan maar een luchtje scheppen en we biertjes (Jupilers) delen met de heren van Vicious Nature.
Afsluiter van de dag Attica Rage, was heel wat beter dan toen we ze vorig jaar nog es aan het werk zagen op Summer rock. Maar eerlijk gezegd, na een half uurtje hadden we het wel gehoord, ondanks dat er enkele nieuwe songs in de set zaten, bliezen de heren uit Glasgow ons niet van onze sokken. Integendeel, het begon wat saai te worden en wat in elkaar te zakken, goede band daar niet van, maar toch nog een paar maatjes te licht bewogen als headliner. Jammer, twee bands na elkaar die wat tegenvallen na een dag vol leuke en overtuigende groepen...
Enfin tijd voor was spijs en wat welverdiende slaap, want dag 3 belooft heel wat moois in petto te hebben!
Nico

CD of the month

Image FINAL COIL

The World We Inherited
Sliptrick Records
Cd van de maand februari 2024

Previous CD of the month

Here Comes The Rain
SPV/ Steamhammer
Cd van de maand januari 2024

  • CCN Systems NV
  • Instath BVBA
  • Combell NV
  • Knowledge BVBA NV

© 2002-2024 Hell Spawn, all rights reserved.

Hosting and customn CMS made by VideoStore.be and Igor VC