Hell Spawn

Aeon Zen is afkomstig uit de buurt van Londen. Dit is hun derde album, het eerste weliswaar bij Nightmare. Hun stijl situeert zich tussen klassieke rock en rustige prog. De eerste invloeden en referenties die je hoort zijn Periphery, Scar Symmetry en Dream Theater. Er zit zeker een vorm van complexiteit in hun melodieuze progressieve muziek, maar niet tot in het extreme. Sinds het eerste album zijn er heel wat wijzigingen in de bezetting gebeurd, maar Aeon Zen heeft wel een goede sound te pakken. Het is wel behoorlijk rustige muziek, het tempo ligt zelden echt hoog. Het is niet slecht, maar het is allemaal een beetje flets. Het mocht wat meer gekruid zijn. Maar in dit genre zijn we allicht wel rotverwend en om op te vallen in de massa moet je al heel speciaal zijn. De Britten doen wel hun best om variatie te brengen. Getuige daarvan de occasionele growlpartij en de streepjes saxofoon. En net daarom wellicht dat "Divinity", "Eternal snow" en "Warning" de leukste nummers zijn. Door de aanpak van de nummers moest ik onwillekeurig aan bands als Ayreon en Avantasia denken, maar de eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat Aeon Zen nog bijlange zo ver niet staat. Maar laat je niet ontmoedigen, dit is best een aardig album voor mensen voor wie het allemaal niet zo stevig hoeft te zijn. Leuke schijf voor op een besneeuwde winteravond, gezellig in de zetel met een goed glas wijn of single malt...
75    Bart C.