Hell Spawn

Dag dichtbije noorderburen. Ik moet zeggen dat ik onder de indruk was van jullie debuut. Een mix van stijlen, bij momenten wou ik dat ik vier oren had.
Jullie zijn begonnen als een jam-project, leg dat eens uit? Speelde iedereen op dat moment bij een andere band?
Elmer: Nee dat niet. Met jam-project bedoelen we meer de fase van muzikaal experimenteren. Op het moment dat Boris, José, Maarten en ik (Chris kwam er pas jaren later bij) bij elkaar kwamen hebben we allereerst de tijd genomen om elkaar muzikaal te leren kennen: wat zijn onze sterke en minder sterke kanten; welke invloeden brengt ieder van ons mee; welke richting willen we uit; etcetera. Aan de hand daarvan hebben we ons muzikale vizier scherp gesteld en pas vanaf dat moment gingen we "officieel" als band door het leven.

Je hoort dat iedereen wel ervaring heeft.
Boris: Dank je wel. Dat is altijd goed om te horen. Af en toe verbaas ik me op het podium over de kwaliteit van deze gasten, Elmer, José, Maarten en Chris zijn alle vier top muzikanten. Buiten hun muzikale kwaliteiten hebben we ook al redelijk wat optredens gedaan. Voor Chris is het denk ik nog wel het meest wennen, hij speelt de nummers nog niet heel erg lang en heeft nu pas een paar gigs gedaan. Ik zie wel een enorme stijgende lijn in de performance van Chris, elk optreden gaat die steeds meer los. Trouwens, ik zie bij ons allemaal een stijgende lijn. We krijgen vaak te horen dat er tenminste iets op het podium gebeurt (we lopen nogal wat heen en weer en wisselen van plek tijdens de nummers, behalve Elmer, die blijft gewoon achter zijn kit zitten ;)). De ervaring die je terug hoort, klopt zeker. José speelt al jaren bas, Maarten en Chris hebben nooit les gehad, maar jaren oefenen baart kunst en Maarten heeft dit ook altijd gecombineerd met zingen (liedjes meespelen van Metallica en Led Zeppelin), Elmer heeft altijd het ritmegevoel gehad en heeft zelfs les gehad van één van de beste drummers die er bestaat, namelijk Friso van Wijck (drummer van o.a. Polluted Inheritance) en ik zelf was op mijn zestiende in de ban van de grunts van Chris Barnes (voormalig zanger Cannibal Corpse) en Dani Filth (zanger Cradle of Filth). Natuurlijk lukken die Filth-krijsen nooit, maar het gaf me een mooi doel en de lage diepe grunt begin ik steeds beter onder de knie te krijgen.

Ik kan jullie muziek niet echt in een welbepaald vakje steken. Jullie hebben duidelijk een ruime muzikale smaak? Wat zijn de grote voorbeelden?
Maarten: In eerste instantie toch vooral Opeth, Metallica, Slayer en Pink Floyd. Later kwamen daar ook nog eens acts zoals Textures, Atheist, Gojira, Riverside, Mastodon en King Crimson bij. Maar ook vanuit de jazz- en blueshoek duiken er op het eerste gezicht niet echt voor de hand liggende muzikanten op, zoals Jaco Pastorius, Miles Davis, Horacio "El Negro" Hernandez en ga zo maar door. Zelf luister ik, als m'n pet er naar staat, ook graag flamenco. Isaac Albeniz' "Asturias (Leyenda) " bestempel ik zelfs als een favoriet gitaarmuzieknummer.

Vrezen jullie niet ergens tussen wal en schip te vallen bij verschillende doelgroepen, of is het net de bedoeling om over stijlen heen te stijgen?
Maarten: Het ligt natuurlijk in de menselijke aard om allerlei dingen een bepaalde duiding te geven. En daar is natuurlijk ook helemaal niets mis mee. Wat je met categoriseren dan weer wel krijgt, is dat er een reëlere kans bestaat dat men nogal makkelijk over een band gaat denken, wie die band dan ook mag zijn. "Oh, ze spelen thrash à la Slayer..." Of: "die gasten hebben duidelijk in de Obituary-keuken gekeken..." Ik kan niet ontkennen dat ik sterk het vermoeden heb dat er in de hedendaagse metalscène flink wat eenheidsworsten lijken te zijn, puur om het hun eigen publiek makkelijk te maken. Uiteraard gaat dat heus niet voor elke band op, dat zou veel te ver gaan. Maar uiteindelijk blijft dit idee toch wat aan me knagen. En laat het nou net dat patroon zijn dat simpelweg niet in ons denken zit. Sterker nog, het zou waanzinnig onnatuurlijk aanvoelen om juist niet van meerdere stijlen te genieten en ze in onze eigen band te embarkeren. En als dat zou betekenen dat wij met onze muziek tussen wal en schip zouden vallen, tja... het zij dan maar zo. Ik persoonlijk zou mezelf in ieder geval niet in de spiegel kunnen aankijken als ik geen muziek zou maken die vanuit m'n hart aan het oppervlak komt opborrelen. Endless Cycle heeft dus ook zeker niet de pretentie om bruggen te bouwen tussen stijlen, of over stijlen heen te stijgen, of wat dan ook. We proberen gewoon op muzikaal gebied een verhaal te vertellen, en dat verhaal komt recht uit het hart. In mijn optiek kent een goed verhaal ook meerdere passages en sferen. Edgar Allan Poe's 'The Raven' zou toch ook lang zo interessant niet zijn als het alleen maar het melancholieke zou behelzen van iemand die tracht z'n verloren liefde te verwerken, dus zonder het symbolische en mystieke element van een raaf die in de kamer van het hoofdpersonage komt, op Pallas Athena's buste blijft rusten, en alleen maar "nevermore" krast? Begrijp me niet verkeerd: het niveau van een genius zoals Edgar Allan Poe hebben we natuurlijk niet! Maar het zijn wel zulke onorthodoxe wendingen die dat verhaal kleur en leven geven. En zoiets trachten we zo goed en zo kwaad we kunnen ook met onze muziek te doen.

Is jullie line up nu stabiel?
José: Jazeker! We hebben erg lang gezocht naar een lead gitarist, maar nu een goede vriend van ons die plek heeft kunnen invullen zijn we eigenlijk stabieler dan ooit! Buiten de band zijn we ook echte vrienden van elkaar. Dus de line-up wordt zeker wel aan elkaar gelijmd door onze vriendschap.

Hoe was het om deel te nemen aan een wedstrijd als de Metal Battle?
José: Freakin' awesome! Sowieso, het feit dat we mee mochten doen en dat we de stage mochten delen met zulke goede bands is voor ons al een geslaagde avond! Het winnen van de voorrondes heeft ons ook een boost gegeven om er harder voor te gaan en 110% te geven! En dat zullen we blijven doen ook! Elk optreden telt, maakt niet uit hoe groot of kleinschalig het is.
Elmer: De Metal Battle was zeker een mooie ervaring, maar door de combinatie van verschillende muziekstijlen blijken battles toch niet helemaal aan ons besteed. Sowieso denk ik dat onze muziek meerdere luisterbeurten nodig heeft voordat je er een duidelijke mening over kunt hebben. En dat is natuurlijk juist iets wat bij een battle niet kan. Dus de Metal Battle was een leerzaam en leuk avontuur, maar nog een keer meedoen zit er denk ik niet in.

Hebben jullie al contacten kunnen leggen met platenmaatschappijen? Er moet toch interesse zijn na zo een plaat? Ik kan me voorstellen dat het voor een relatief jonge groep niet eenvoudig is.
Elmer: Niet eenvoudig is in deze context nogal een understatement. Labels branden hun vingers in deze tijd liever niet aan onbekende bands. Het is dus niet zo dat je rustig kan gaan zitten wachten tot er een label langs komt dat je een wereldcontract aanbiedt, want dat gebeurt gewoonweg niet. Je zult zelf een vaste fanbase en een redelijke naam op moeten bouwen, zodat een label een redelijke schatting kan maken of een eventuele investering geld oplevert. Om die reden hebben we er ook voor gekozen om geen tijd te verspillen aan het tevergeefs zoeken naar een label en ons debuutalbum in eigen beheer uit te brengen. De positieve reacties die we op Into the Opaque... ontvangen kunnen we vervolgens gebruiken als input in een actieve zoektocht naar een label voor een vervolgplaat.

 Vinden de muziekliefhebbers de weg naar jullie site?

Chris: Het webadres (www.endlesscycle.nl) is te vinden in het album hoesje van de CD, we hebben stickers gedrukt ter promotie van de website, we plaatsen altijd een link bij onze Youtube video's en we posten in geval van een update de link op onze Facebook pagina. Ook alle overige pagina's zoals Myspace en Last.fm zijn voorzien van een link naar de website en op flyers en online aankondigingen van een optreden is vaak ook wel een link te vinden. Daarnaast wordt er in veel gevallen bij reviews en interviews een link naar de website geplaatst en maken we uiteraard goed gebruik van mond tot mond reclame om mensen er op te wijzen dat we een website hebben en dat ze er eens een kijkje moeten gaan nemen.
We proberen natuurlijk altijd nieuwe manieren te vinden om de website en daarmee de naam Endless Cycle onder de aandacht van de mensen te brengen, maar voorlopig zijn dit ongeveer de enige manieren waarop we de website aan het publiek aan kunnen bieden. Dit moet voor nu op zich voldoende zijn, maar als de naam Endless Cycle wat meer bekendheid krijgt, zullen potentiële liefhebbers waarschijnlijk ook steeds meer uit eigen initatief op zoek gaan. Om nieuwsgierige lezers even een zetje in de rug te geven en tevens meteen het promotie potentieel van dit interview te benutten: gewoon even "Endless Cycle" googlen en dan staat hij helemaal bovenaan.

Zijn er al wat cd's verkocht? En hoe zijn de reacties?
Chris: De verkoop van CD's is nog geen vetpot, maar als je in beschouwing neemt dat we een relatief onbekende band zijn met, vanwege het ontbreken van een label, vrij beperkte promotiemiddelen mogen we op zich niet klagen. Tot nu toe is het grootste deel afgenomen door kennissen, vrienden en famillie. De grens tussen de twee laatstgenoemden en andere fans is af en toe trouwens moeilijk te onderscheiden. We hebben een hechte vriendengroep, bestaande uit een aantal die-hard fans waarvan de support bijna onuitputtelijk lijkt en deze personen wil ik bij deze namens heel Endless Cycle nogmaals een blijk van waardering geven. Jongens, als jullie dit lezen: jullie zijn helden!
Maar goed, ik merk dat ik stiekem af begin te dwalen. Wat de reacties betreft zijn we eigenlijk meer dan tevreden. Met "Into the Opaque..." hebben we toch een gedurfde stap genomen door een vrij afwijkende combinatie van stijlen en composities te gebruiken en we waren ons volledig bewust van de negatieve reacties die dat met zich mee had kunnen brengen. Deze zijn uiteraard wel aanwezig, maar in veel mindere mate dan we in eerste instantie hadden gevreesd. De recensies zijn grotendeels positief en in sommige gevallen zelfs lyrisch te noemen. Het lezen van dit soort positieve responsen op het album geeft een enorme boost in het vertrouwen dat onze muziek uiteindelijk toch zijn draai en waardering zal vinden in de metal wereld.

Valt de muzikale carrière wat te verzoenen met het werk?
Boris: Laten we eerlijk zijn, liever rond komen van Endless Cycle, nooit meer werken en 40 uur per week optreden in plaats van een fulltime baan te hebben. Ik denk dat we er allemaal zo over denken, maar helaas is de realiteit af en toe een bitch en moet je roeien met de riemen die je hebt. In ons geval werken voor de financiën, studeren voor een toekomst en zo veel mogelijk proberen op te treden omdat dat gewoon het vetste is om te doen. Om antwoord op je vraag te geven, het is heel zwaar om, in mijn geval, een HBO deeltijdse studie te volgen, +/-30uur te werken, twee bands in totaal te onderhouden (met alle extra taken van dien, zoals het nu doen van een interview :P) en voor mijn vriendin en haar kindjes te zorgen. Zo hebben we alle 5 individueel veel andere zaken erbij, maar is een beetje raar als ik hun privé leven ga omschrijven. Anyway, soms weet ik niet waar ik de tijd vandaan moet halen en ontstaan er wel eens stresssituaties, maar al met al komt alles altijd op zijn pootjes terecht. Uiteindelijk zal ik het ook niet anders willen, want ik houd wel van een uitdagend en intensief leven.

Jullie hebben ondertussen toch al enkele concerten gespeeld. De carrière zit toch precies in de lift?
José: Ja, dat kan je wel zeggen.. we hebben ook eindelijk iets meer te bieden! Een volledige line-up en een full length album. Dankzij de positieve reviews en interviews en de gigs voor en na de album release, kunnen wij steeds meer ervaring opbouwen. Op naar de volgende fase zou ik zeggen!

Worden jullie nu "Bekende Zeeuwen"? Ik kan me voorstellen dat dit niet jullie eerste interview is.
Maarten: Het is inderdaad niet het eerste interview, nee. Maar bekende Zeeuwen, pfff... Om eerlijk te zijn zal ons dat werkelijk jeuken, hoor. Wat in vredesnaam moet je nou met zo'n "status"? Voor zover dat zoiets überhaupt al bestaat...

Zouden jullie dit leven gewoon kunnen worden? Plaat opnemen, op toer gaan, interview geven, de wereld zien?
Chris: Ik denk dat ik wel namens ons allen spreek als ik zeg dat we dit zeker wel zouden zien zitten en er voor zouden gaan als deze kans zich aanbiedt. We zijn ons er echter ook van bewust dat er veel geromantiseerd wordt over zo'n manier van leven en dat het hard werken is om iets te bereiken in dit wereldje. We zullen simpelweg af moeten wachten waar de weg naar toe leidt, want dit is onmogelijk om te voorspellen. De inzet en het enthousiasme zijn in ieder geval aanwezig, dus we zullen zonder twijfel alle kansen die ons pad kruisen met open armen ontvangen.


Jullie zullen Vlaanderen ook wel vrij goed kennen, vermoed ik? Al veel reacties gekregen van 'onze' kant van de grens?
Boris: Nou hebben we de laatste tijd niet in Vlaanderen gespeeld, dus persoonlijke reacties kan ik niet zeggen. We hebben wel heel veel reviews van 'jullie' kant van de grens ontvangen en die waren eigenlijk allemaal heel positief en ook interview-aanvragen krijgen we vooral van het zuiden. Dus we zullen snel maar eens even naar België komen om daar helemaal los te gaan!

Zijn er nog optredens voorzien? Misschien een leuk festivalletje in de buurt?
Elmer: Optredens komen helaas niet zomaar aanwaaien. Er is zo'n enorm groot aanbod van bands die niets liever willen dan optreden. Je zult er als band dus voor moeten zorgen dat je er op een of andere manier tussenuit springt. Door zelf initiatief te nemen en op actieve wijze venues en festivals te benaderen heb je daarin nog de meeste kans van slagen. Dat is dus ook onze aanpak en dat levert tot nu toe een prima resultaat op! Voor alle optredens kun je het beste onze site (www.endlesscycle.nl) in de gaten houden!


Bart C.
http://www.myspace.com/ecycle