Hell Spawn

Bij mij thuis worden in retrospectieve momenten nog wel eens klassiekers als "The last of the runaways" (1989) of "Time to burn" (1991) van Giant uit de kast gehaald, de band van de broertjes Dan (zang, gitaar) en David (drums) Huff. Melodieuze rockalbums, neigend naar AOR, die moeiteloos de tand des tijds blijven doorstaan. Zoals zoveel collegae melodieuze rockers viel de band medio jaren negentig uiteen. In 2001 probeerden ze het nog eens met "III", maar die plaat raakte om één of andere reden maar niet onder de aandacht. Dann Huff had het ondertussen ook razend druk gekregen als producer (van Whitney Houston tot Megadeth) en songwriter, zowel in het rock als country genre. Vandaag de dag mag melodieuze rock weer, er komen heel wat bands terug aan de oppervlakte (ik denk aan FM bijvoorbeeld!), dus vond ook Giant dat ze niet konden achterblijven. Ik zeg Giant en niet de broertjes Huff, want groot bezieler Dan is er niet meer bij. Slechts een halve waarheid, achter de schermen hielp hij immers nog als songschrijver. Nieuwe vocalist van dienst is Terry Brock (Strangeways, The Sign, Seventh Key) en dat verandert direct wel het grootste deel van het geluid. Hij is zonder meer een uitstekend zanger en muzikaal sluit "Promise land" heel nauw aan bij hun eerste twee albums, maar ik mis de stempel van Dan Huff. Ik had de band een andere naam gegeven, dit klinkt niet als een ware comeback. Los daarvan is dit wel een fijn melodieus album met het titelnummer, "Plenty of love" en "I'll wait for you" als uitschieters.
79    Pow