Hell Spawn

Dit is het soort muziek waar je echt van houdt, of eerder een afkeer van hebt. De benaming muziek is voor mijn part heel eufemistisch omschreven, ik zou dit eerder ADHD-metal noemen. Persoonlijk vind ik dit extreme experimentele noise, en ik denk nochtans van mezelf dat ik mag zeggen dat ik geen oogkleppen opheb. Je waant je eerder in een slasher movie. Is dit dan muzikaal slecht? Het verrassende antwoord is neen: de drums beuken er op los, het gitaarwerk is vingervlug, er zijn lekkere jazzy passages en eens je aandacht hebt voor de structuur van de muziek hoor je dat er over nagedacht is. Het tempo wisselt frequenter dan een boreling van pampers, maar voor mij is dit over de top. "A murder to child" is voor mij het meest beluisterbare nummer op deze cd, hoewel het bijzonder experimenteel is maar ook een klassieke invloed heeft. Mijn exemplaar eindigt met een soortement ghost track, een vertelselke van 20 minuten dat me deed denken aan SOD en MOD. Met mijn excuses bij die bands voor de vergelijking... Neen, ik laat deze kelk aan mij voorbijgaan, hoewel ik me wel kan voorstellen dat enkelingen dit de beste schijf van het jaar kunnen vinden.

50    Bart C.