TESTAMENT
The Formation Of Damnation
Nuclear Blast
Cd van de maand april 2008
Voila, hier is hij, de thrash metal cd van 2008! Testament is terug en dat zullen we geweten hebben. Het is inmiddels al bijna tien jaar geleden dat ze de klassieker "The gathering" op ons loslieten. Niet te geloven dat de tijd zo snel vliegt. Direct na de intro vliegt Testament erin met "More then meets the eye". Wat een knaller van formaat, die mede door een hoog meezinggehalte het live ongetwijfeld erg goed zal doen. Het daaropvolgende nummer "The evil has landed" neemt de luisteraar mee naar de begindagen van Testament, zo klonk men eind de jaren '80, zo klinkt men anno 2008. Opvallende bedenking hierbij is dat de oude nummers van Testament moeiteloos de tand des tijds doorstaan, dit zonder gedateerd te klinken. Ongetwijfeld zal dit ervoor zorgen dat deze mijlpaal een klassieker in wording is. In feite kan ik doorgaan met nummer na nummer te bespreken, maar dan zit ik al snel aan een bladzijde of drie, wat ook niet de bedoeling kan zijn. Zwakke nummers zijn er niet te vinden op deze cd, maar mocht ik dan nog een uitschieter in positieve zin vermelden, dan is het wel "The persecuted won't forget". Betreffende intensiteit past dit nummer uitstekend op "The gathering". Wat een brutaliteit, wat een genialiteit. Luister maar eens naar de geschifte openingsriff en speel die als gitarist maar eens perfect na. Schitterend, als gitarist krijg ik hier een harde in mijn broek van. Nu we het over gitaarwerk hebben, de terugkeer van Alex Skolnick heeft zeker en vast een enorme impact op het schrijfproces gehad. Deze meestergitarist haal je zo uit de duizenden dankzij zijn origineel solowerk. Ik plaats hem zo in het rijtje naast bvb Jeff Waters en Dimebag Darrell. Samen met Peterson vormt Skolnick de ideale tandem. En mensen, luister ook eens hoe de nummers in elkaar zitten! Waarom blijven vele van de tegenwoordige groepen niet hangen in je kop, ondanks hun technisch meesterschap? Simpel, de kunst van songwriting. En bij Testament weten ze precies hoe je een goed nummer moet schrijven. Luister, ontleedt, denk en vergelijk! Met de ophemeling van de gitaristen zouden we bijna Bostaph en Chuck Billy vergeten. Nu, Bostaph kwijt zich voortreffelijk van zijn rol en mept alle gaatjes vakkundig dicht, in - laten we dat niet vergeten - dienst van de nummers. Enne Chuck, ja, glansprestatie! Chuck zingt vol overtuiging en laat zijn grunt grotendeels achterwege. Zo hoort het ook, Testament is geen death metal groep en als je zo een karakteristieke stem van Chuck als troef in handen hebt, dan moet je deze ten volle benutten. Nog iets? Nee, behalve dat dit de terechte cd van de maand is. Testament is back!
94 Yves