NIGHTMARE
Genetic Disorder
Regain/ Suburban
Titel en het horror-scifi hoesontwerp doen het al vermoeden: het Franse Nightmare brengt het harder dan voorheen! De opvolger van de fantastische "The Dominion gate" plaat is een vet, bijna thrashy werkstuk geworden. De keyboards zijn verdwenen, de bombast heeft plaatsgemaakt voor kracht en snelheid. Toch bewaart de band hun herkenbare geluid. In de eerste plaats komt dit natuurlijk door de kenmerkende strot van Jo Amore (de Franse Dio zeg maar), maar ook door de koorzang in de refreinen. Zelfs al zijn die minder massaal en stukken stoerder dan voorheen en wordt er al eens geƫxperimenteerd met een effectje erop ("Conspiracy", "Final procession"). De techniciteit en de progressieve opbouw zijn ook representatief, maar het geheel klinkt dynamischer. De hardere koers geeft de power metal van Nightmare daarenboven een Amerikaanser geluid, vind ik. Een paar keer schoot een referentie naar Nevermore of Iced Earth door mijn hoofd. Bovenal is de verdienste van dit nieuwe album dat Nightmare zichzelf nog groeimarge geeft en zichzelf per plaat heruitvindt. Met "Battleground for suicide", "Queen of love & pain" en "A thrill of death" bewijst het vijftal trouwens nog steeds over uitstekende songschrijvercapaciteiten te beschikken. Alweer eentje om aan te prijzen!
92 Pow