Hell Spawn

Horror, een onuitputtelijke inspiratiebron. Ontelbare bands ontlenen hun bandnaam of een albumtitel aan horror, voor sommige bands is het de rode draad van hun muzikale oeuvre. Dat is ook zo bij Horrorwish, het muzikale project van Gio Smet en zijn muze Linda Roosens. Dit is het tweede album. Zij werkte mee aan de teksten, Gio nam alle vocalen en instrumenten voor zijn rekening. Deze man werkte eerder al samen met enkele grote namen en had een vinger in de pap in diverse bands en projecten. Hij heeft zijn sporen dus al verdiend. Wie een beetje kennis heeft van boeken of films zal moeiteloos de gezongen verhalen kunnen plaatsen, want de meeste 'hoofdfiguren' zijn vrij bekend. Muzikaal is dit concept behoorlijk divers maar vooral de bas staat centraal, het tempo wisselt en vooral vocaal is dit bijzonder aangenaam. Uiteraard hoor je lugubere geluiden en stemmen maar hier valt de diversiteit enorm op. Dit nieuwe album opent met een duister verhaal dat verteld wordt. Elke song heeft een typisch kantje dat belicht wordt. Als je de verhalen wat kent kan dat voorspelbaar uitkomen natuurlijk. Maar laat dat de pret niet drukken. Het is ook niet dat je je een bult verschiet van de soundscapes of tierlantijntjes, ze geven gewoon wat kruiding aan het verhaal. Hou je van duistere muziek, dan moet je zeker eens luisteren. Alles klopt op deze schijf maar ik betwijfel of ze de wereld zal veranderen. Wat ook allicht niet de bedoeling is. Het ene nummer blijft ook beter hangen dan het andere. Het artwork is knap en doordacht: de Dood zelve die deze verhalen leest op een kerkhof. Je moet er maar op komen. Aangenaam album, zonder meer...