Hell Spawn

Grave Digger is al eeuwen één van mijn favoriete bands. Zowel muzikaal als qua artwork is dit keer op keer genieten. Ook op dit album, nummer 21, trappen ze met "Battle cry" direct stijlvol af. De inspiratie voor de teksten vonden ze opnieuw bij de Orde van de Tempeliers, en het is duidelijk dat ze hun huiswerk goed gedaan hebben. De sfeer zit direct goed, het klinkt vertrouwd en de discrete oriëntaalse invloeden versterken het goed gevoel. Ook "Hell is my purgatory" is een heerlijke meezinger, je begrijpt dat een mens na tien minuten al overtuigd is van dit nieuwe album. Fans van de band kunnen dit album alweer blindelings aanschaffen. Oké, de stem van Chris is zo herkenbaar, maar dat is deel van de pret. De riffs, de koorzangen, het is allemaal uitgebalanceerd en in orde. Dit is pittige old school heavy metal van (alweer) hoge kwaliteit. Hier staan enkele klassiekers in wording op, en voor een band die al zo lang meedraait is dat niet evident. Ook op het ingetogen titelnummer weten ze te overtuigen. Je weet meestal wat je mag verwachten bij deze Duitsers, maar ergens vind ik dat ze zichzelf nog weten te overtreffen. Ze halen muzikale inspiratie uit hun roemrijke catalogus, ze verwerken precies de hoogtepunten in dit album. Er zit net voldoende bombast en epiek in de nummers, bij momenten trekken ze een originele kaart maar anderzijds spelen ze op zeker. De afsluiter in het Grieks, daar kan je nog over discussiëren. Ergens zou ik durven zeggen dat dit één van hun beste releases is, en dat wil veel zeggen. Versleten zijn de Duitsers absoluut nog niet. Dat wisten ze ook live te staven. Voor de echte fans wordt het allicht moeilijk kiezen want er verschijnen diverse versies van dit schijfje. Voor mij is dit toch alweer één van de hoogtepunten van het muzikale jaar, zowel muzikaal als qua artwork...

85