Hell Spawn

Turpentine Valley is een trio maar ze weten toch een serieuze geluidsmuur op te bouwen. Met hun debuut, dat iets meer dan twee jaar geleden uitkwam, wisten onze gouwgenoten niet enkel mij maar ook heel wat andere muziekliefhebbers te overtuigen. Hun muziek is nog steeds volledig instrumentaal. Dit is logge zware post-metal en ik heb de indruk dat de nummers nog dreigender en donkerder klinken dan bij het debuut. De opbouw van de meeste nummers is gelijkaardig maar wel geslaagd. Bepaalde passages mokeren je omver, maar daarna smeren ze zelf in alle kalmte een zalfje. En zo bouwen ze hun muur terug op om hem daarna zelf te slopen. Ik heb de indruk dat het drietal een stap vooruitgezet heeft en dat vertaalt zich ook in de distributie van hun werk. Voor Europa kunnen ze rekenen op Dunk maar ze vonden ook een label dat hen in Amerika op weg kan zetten, A Thousand Arms. Bovendien kan je het ook op cassette krijgen, een geluidsdrager die blijkbaar opnieuw aan populariteit wint. Turpentine Valley heeft een meer dan geslaagde schijf afgewerkt maar het zal niemand verbazen dat niet iedereen fan is van dit type muziek. Het werken zonder vocalen is voor de ene liefhebber de sterkte van zo een album, voor de ander is dit net de zwakte. Bij momenten zou ik ook wel eens willen weten hoe een nummer als "Parabel" of "Teloor" zou klinken met vocalen maar het zou afbreuk doen aan de kunde van dit drietal. Hoewel, op de afsluiter krijg je spoken words en die zorgen toch voor een extra dimensie annex kippenvel. Ze hebben eigenlijk geen woorden nodig om hun verhaal te vertellen maar op dat nummer tonen ze dat het weldegelijk kan. Fans van het genre op zich mogen zich in de pollekes wrijven met "Alder".

82