Hell Spawn

De heren van Praying Mantis draaien ook al een hele tijd mee in het NWOBHM genre. Alhoewel het grootste deel van hun platen, in feite alles na "Time tells no lies" meer de melodische/AOR kant opgaat in plaats dat het pure NWOBHM is. Wat klassieker "Time tells no lies" dan weer wél is. De broertjes Tino en Chris Troy weten ons alleszins de laatste jaren ook nog steeds te verblijden met fantastische schijven. Sinds de aanvulling met Nederlandse zanger John 'Jaycee' Cuypers en tevens Nederlandse drummer Hans in't Zand in 2015 hebben de heren dan ook 2 prachtige platen gemaakt met onder andere "Legacy" welke wij een waar meesterwerk vinden en uiteindelijk toch tot één van onze favorieten behoort van de band. De vorige telg "Gravity" uit 2018 ging verder in dezelfde lijn maar kon zijn voorganger niet overtreffen. Desalniettemin staan hier een aantal topsongs op! Deze nieuwe "Katharsis" is er eentje waar we natuurlijk naar uitkeken, alhoewel we niet wisten dat hij op komst was aangezien het wat stil was rond de band. Het artwork werd deze keer niet verzorgd door de grote meneer Rodney Matthews die de magische hoezen tekende voor "Time tells no lies", "Predator in disguise", "Legacy" en "Gravity". Ditmaal koos de band voor Rainer Kalwitz waarmee in het verleden ook werd samengewerkt voor de plaat "Sanctuary". Openingsnummer en tevens eerste single "Cry for the nations" deed alvast zijn werk goed en maakte ons warm voor de rest van de plaat. Na de opbouwende intro krijgen we een Praying Mantis te horen zoals we die kennen uit de afgelopen jaren. De gitaarmelodieën vliegen ons om de oren samen met de krachtige stem van Cuypers. Het is er eentje die meteen blijft hangen. "Closer to heaven" doet het wat rustiger aan, dit is dan weer op en top melodic rock. Een song zoals we er ook vele terugvonden op de vorige schijf "Gravity". Bij "Ain't no rock and roll in heaven" krijgen we uiteraard rock-'n-roll op zijn Praying Mantis', net zoals bij "Long time coming". Want uiteindelijk, gelijk wat is, of dit nu NWOBHM, AOR of eerder rock-'n-roll is, meneer Cuypers weet hier wel weg mee. Met "Sacrifice" staat er ook op deze "Katharsis" een stevige ballade. Op "Gravity" kregen we "Destiny in motion", op deze plaat kiezen de heren dan weer voor "Wheels in motion" een gelijkaardig nummer als bij de voorganger. Alleen geeft Cuypers hier de microfoon door aan volgens ons één van de Troy broertjes. "Masquerade" en "Find our way back home" vinden wij dan weer de zwakkere schakels op de elpee. Deze voegen niet zoveel toe aan de rest. "The devil never changes" bouwt langzaam op, maar mondt uiteindelijk uit in een typisch Praying Mantis nummertje als afsluiter. Eerlijk gezegd hadden we toch net dat tikkeltje meer verwacht van deze plaat. We missen wat meer nummers in de trend van "Cry for the nations". Wat meer uptempo, stevige en toch melodische songs. De nummers op deze "Katharsis" blijven net iets te veel in hetzelfde slepende straatje hangen. Desondanks zijn de songs goed, worden deze goed gebracht en blijft dit één en al Praying Mantis. 

82