Hell Spawn

Ze werden door No Remorse aangekondigd als dé Griekse legendes. We moesten toch wel even de wenkbrauwen fronsen, want Spitfire, tja, zo zijn er wel enkele tientallen bands met dezelfde naam. Deze Griekse heavy/power metal band is ontstaan in 1984 en bracht toen "First attack" uit. Er kwam echter niet meteen een vervolg op aangezien zanger Dinos Costakis ernstig gewond raakte tijdens een auto-ongeval. Nochtans werd deze plaat in Griekenland zelf heel goed onthaald. Desondanks, en door het ongeval van Costakis, werd er een break ingelast. In 1999 ging de band uit elkaar. Het is pas in 2006 dat er weer wat leven in de brouwerij kwam. De band kwam terug samen en bracht in 2009 "Die fighting" uit. De band speelde tal van live shows en kon voorprogramma's spelen van bands als Saxon, Y&T... Echter, van 2009 tot nu zit er ook alweer 13 jaar tussen eer we terug iets van deze Grieken horen met deze derde langspeler "Denial to fall".  Starten doen we op deze plaat met "Stand and fight" waar de stem van zanger Dino Costakis ons eigenlijk wat doet enken aan die andere Grieken van de thrashband Chronosphere, een compleet andere band, maar een gelijkaardige stem. Een goed nummer ondersteund met keyboards. "Wasted" begint opbouwend en gaat verder in een Accept-achtige manier. Titelsong "Denial to fall" doet hier met de old school riffs een schepje bovenop en neigt richting de oude Accept. "Unholy" houdt dezelfde stijl aan als voorgaande liedjes. "Ready to attack" daarentegen gaat wat meer de Saxon kant op. "Many lies" doet ons dan weer denken aan een Metallica ten tijde van "Load" en "Reload", ook de vocalen gaan sterk de richting van een James Hetfield uit ten tijde van deze 2 platen.  Laatste songs "Naked fire" en "Back to zero" gaan weer terug naar de gekende stijl van de eerste nummers op de plaat. Zeker geen slechte release, maar het is er wel eentje die het wat aan hooks en herkenningspunten ontbreekt, de songs blijven ons na enkele luisterbeurten niet echt bij... 

75