Hell Spawn

Opgericht begin jaren 80 is de vriendenclub rond zanger John Bush en bassist/songwriter/producer Joey Vera steeds in staat geweest om zowel live als op plaat altijd ten volle te overtuigen. Eind oktober kwam de nieuwe live plaat "Symbol of salvation live" op de markt, aangevuld met enkele lekkere extra's en dat was voor ons reden genoeg om een gesprekje te hebben over het doen en laten met Joey Vera. 

 

Hallo Joey, hoe gaat het ermee? 

Eigenlijk heel goed, en daar? 

 

Heel goed hier! Bedankt om de tijd te nemen om enkele vragen te beantwoorden. Eerst en vooral gefeliciteerd met het nieuwe live album, we vinden het geweldig! "Symbol of salvation" is voor vele fans het ultieme Armored Saint album. Kan je je daarin vinden? 

Wel, ja en nee. We realiseerden ons dat niet echt toentertijd, maar het is wel degelijk een keerpunt geworden voor ons als band. Er gebeurden heel wat dingen rond die periode die leidden tot dit album. Eerst en vooral waren we op straat gezet door Chrysalis (nvdr. Hun toenmalige platenmaatschappij) in 1988. We spendeerden de volgende jaren aan het schrijven van materiaal dat uiteindelijk voor een groot stuk op "Symbol of salvation" zou komen te staan en zoals veel van onze fans ook weten, stierf Dave Prichard in die periode aan leukemie en we voelden ons als band verplicht om hem te eren en een zo goed mogelijk album uit te brengen ter nagedachtenis. Terugkijkend is het een periode waarin we onszelf heruitvonden als band. En ik denk dat veel mensen het aanvoelden dat dit een unieke plaat was. Mensen kunnen je uiteraard verschillende redenen geven waarom ze dit hun favoriet album vinden, maar voor ons is het vooral de nagedachtenis die ons tot die plaat bracht. Ondanks dat het een bijzonder harde tijd was, zijn we er trots op dat we samen gebleven zijn en dit konden verwezenlijken. 

 

Is er een speciale reden dat jullie de show van New York opgenomen hebben om op deze plaat te zetten? Want waarschijnlijk hebben jullie verschillende shows opgenomen. Waarom geen show in Europa bijvoorbeeld? 

New York was de enige show waar we het ons konden veroorloven om een volledige cameracrew mee te hebben om alles live te filmen (nvdr. Bij de cd uitgave zit namelijk ook een dvd van het optreden). We hebben wel enkele shows opgenomen qua audio maar aangezien wij niet met clicktrack spelen konden we de audio van de andere shows niet gebruiken. New York was een heel goede show, er heerste een geweldige sfeer. Het was een prachtige zaal met 1200 zittende plaatsen, dus was het de perfecte opportuniteit om daar te filmen. 

 

Jullie speelden natuurlijk ook in Europa om 30 jaar Symbol Of Salvation te vieren. Wij zagen jullie twee maal aan het werk: op het Alcatraz Metal Festival in België en in de Dynamo in Nederland. Twee geweldige shows! Nu, wanneer we naar deze plaat luisteren moeten we zeggen: de sound staat als een huis, is heel erg live, rauw en eerlijk. Zijn we verkeerd of horen we helemaal geen overdubs of retakes? 

Nee, alles is echt 100% live, alles komt voort van de opgenomen sessies. 

 

Had je toen Symbol Of Salvation uitkwam het gevoel dat dit album de band naar een hoger niveau zou tillen, een hogere populariteit, dat je een major band zou worden?

Goh, dat is een goede vraag eigenlijk. Wij waren toen al jaren bekend met de muziekbusiness en dan weet je dat je nooit hoge verwachtingen mag koesteren. Natuurlijk hoopten we er wel op. We geloofden sterk in de plaat en alle reviews waren unaniem lovend. Onze clips werden goed gedraaid op MTV's Headbangers Ball. En dus ja, we hadden wel goede hoop op een stijgende verkoop en fanbase. We hoopten lange tournees te kunnen maken, maar zoals wel vaker gebeurde het gewoon niet. We zaten volop in een veranderende muziekscène waar grunge heel snel de bovenhand nam en de ruimte voor traditionele bands zoals wij uiterst beperkt werd. Het album heeft het uiteindelijk wel goed gedaan, alleen is daar een lange periode over gegaan. 

 

Zoals al eerder opgemerkt, verloren jullie Dave Prichard kort voordat jullie de studio's zouden ingaan. Hadden jullie tijdens de opnames het gevoel dat Dave over jullie schouders meekeek en jullie naar een hoger level bracht?

Absoluut. Toen we in de studio zaten dachten we volop aan hem, hadden we spullen van hem bij ons en stonden er overal foto's van hem opgesteld. We wisten dat hij spiritueel bij ons was. We trachtten ons uiterste best te doen om de muziek die hij geschreven had zo perfect mogelijk neer te zetten om het daadwerkelijk te brengen zoals hij het voor ogen had. En dat is ook de reden waarom we besloten om hem 'op de plaat' te zetten. Ik slaagde erin om zijn solo tijdens "Tainted past" van de demo's over te zetten naar de albumversie. 

 

In de begeleidende bio zeg je dat, gedurende de splitsing van de metalstijlen in de jaren 80, toen de ene zijde richting glam -en hairbands en de andere richting extremere muziek zoals thrash ging, het niet evident was om de traditionele stijl aan te houden. Hadden jullie intern discussies om richting de ene of de andere stijl te evolueren? 

Niet echt. Er waren natuurlijk wel momenten waarin we ons de vraag stelden of het gevoel hadden om links of rechts ergens meer te gaan bijhoren. Maar eigenlijk kwamen we tot de conclusie dat we gewoon lekker ons eigen ding wilden doen zonder rekening te houden met wat populair was op dat moment. 

 

Je zegt ook: 'Door de nummers van "Symbol of salvation" live te spelen kregen een aantal nummers een totaal nieuwe wending voor ons". Wat bedoel je daarmee?

Sommige nummers hadden we nog nooit of uiterst zelden live gebracht. Zoals "Burning question" of "Hanging judge" en we hoorden de versies natuurlijk wel op de plaat maar hadden ze nog nooit live gebracht voor een publiek. Zowel voor de band als voor de fans was het een openbaring om dergelijke nummers voor het eerst live ten gehore te brengen. Je zag de gelukzalige reacties op de gezichten van de fans en het stuwde ons naar een hoger level. 

 

Dus we kunnen concluderen dat we die nummers in de toekomst nog vaker live gaan horen? 

Dat is goed mogelijk ja, haha! 

 

Laat het ons even over het laatste album "Punching the sky" hebben. Je merkt op in je biografie dat de shows van "Symbol Of Salvation 30 years" jullie een boost gaven met betrekking tot het schrijven van het nieuwe materiaal en dat kan best kloppen want voor ons is dit het beste Armored Saint album sinds "Symbol of salvation". Kan je jezelf daarin vinden? 

Ik hou er niet zo van om onze muziek te gaan vergelijken maar ik kan wel zeggen, en ik spreek niet alleen namens mijzelf maar ook namens John Bush, dat we super trots zijn op het nieuwe album. Ik denk inderdaad dat het herbeleven van een periode die zo belangrijk voor ons was heeft bijgedragen tot het niveau van de songs op "Punching the sky". 

 

Nu even terug naar de "Symbol of salvation" live plaat. Op de vinyl versie staan er als kers op de taart 5 nooit eerder uitgebrachte bonustracks die het om uiteenlopende redenen van op demo's nooit tot op de plaat hebben gemaakt. Maar die nummers zijn stuk voor stuk wel 100% pure Armored Saint. Het zijn stuk voor stuk goede nummers, zijn er plannen om deze nummers opnieuw te gaan opnemen of om deze live te brengen? 

Héhéhéhé! Dat is een goede vraag, ik weet het niet. Er is natuurlijk een reden dat deze songs de plaat niet gehaald hebben. De nummers die uiteindelijk op "Symbol of salvation" belandden waren voor ons superieur aan deze tracks. In mijn opinie is dit gewoon een manier om de fans te laten zien waar we tijden die periode allemaal aan werkten en ik zie ze vooral als schetsen, geen 100% afgewerkte schilderijen. Maar ik zie geen reden om ze nu na al die jaren opnieuw op te nemen. We wilden we ze wel graag toevoegen aan de lp-package omdat ze deel uitmaken van de geschiedenis rond "Symbol of salvation" en natuurlijk bovenal de stempel dragen van Dave Prichard die op alle nummers te horen is. Misschien brengen we ooit wel één of meerdere van deze nummers live, maar dat zien we wel in de toekomst. 

 

Over de toekomst gesproken, wat houdt die nabije toekomst in? 

Het is natuurlijk een vreemde situatie en we leven in vreemde tijden. Tot op heden zijn we niet in staat geweest om het nieuwe album te promoten of om te touren omdat we niet mochten. De huidige situatie is zo onzeker en maakt het enorm moeilijk om grote plannen te maken. Eigenlijk staan wij klaar in de startblokken maar er zijn gewoon weinig mogelijkheden, de clubs zijn ofwel gesloten ofwel reeds volgeboekt met verschoven shows van andere bands. Eind dit jaar gaan we anderhalve week de baan op met Black Label Society, en we zijn hard aan het werk aan 'iets' in de VS voor 2022 maar daar kan ik niet over uitwijden. 

 

Ik heb zelf in het verleden het geluk gehad om enkele malen met jou de affiche te delen. Onder andere op Headbangers Open Air met Armored Saint, maar vooral in 2012 op het Keep It True Festival met een uniek concert van Arch/Matheos. Daarop voortgaande: Fates Warning, die andere band waar je in speelt, heeft vorig jaar ook een geweldig album uitgebracht "Long day good night". Betekent dit nu 'salut en bedankt' van Jim? Want de geruchten gaan dat dit het laatste album van Fates Warning wordt. Is dat zo? 

Goh, ik uhm... ja...eeehhh... mmm.. pfff... ik moet wat dat betreft een beetje op de vlakte blijven maar ik denk wel dat ik voor de andere jongens in Fates Warning kan spreken dat wanneer er zich goede kansen voordoen ze graag op de boot zouden springen. 

 

Dan moeten jullie gewoon een Armored Saint - Fates Warning duo tour doen. Dan moet jij natuurlijk 3 uur spelen iedere dag, maar dat heb je er vast wel voor over, hahaha!

Hahaha! Wel, we hebben er in het verleden vaker grapjes over gemaakt. Maar ik weet eerlijk gezegd niet of ik er zo zou van genieten om elke dag zo hard te moeten werken, hahaha.

 

Terugblikkend op 40 jaar Armored Saint: wat is je het meeste bijgebleven? 

Wel, in de eerste plaats dat we dit na 40 jaar nog steeds doen. Dat we nog steeds in staat zijn om goede platen uit te brengen die relevant zijn en de fans nog steeds van ons houden om wat we doen. Er zijn zoveel mooie herinneringen: reizen, ontmoetingen met fans doorheen de jaren. Een van de mooie dingen die muziek maken je teruggeeft. 

 

Ergens spijt van? 

Nee, nope, niente, nada. Er zijn natuurlijk vergissingen gebeurd doorheen onze carrière maar je moet nu eenmaal fouten maken om te kunnen groeien, om beter te worden op alle vlakken als muzikant, als mens en in zaken. Ik bedoel: terugkijkend zou je achteraf altijd bepaalde zaken anders aangepakt hebben mocht je het geweten hebben, maar we hebben nooit iemand kwaad berokkend of persoonlijk leed veroorzaakt. Dus spijt? Eigenlijk niet, het leven is een leerproces.

 

Laatste vraag: heb je nog wijze woorden voor onze lezers?

Ik wijze woorden hahahaha! Ha, hou van je naaste en hou het veilig. Dat zijn mijn wijze woorden. De groeten daar aan alle lezers en fans! En hopelijk tot binnenkort.

 

https://www.armoredsaint.com/