Hell Spawn

Duitsers die een les geven in geschiedenis, ik kan begrijpen dat het voor sommige mensen gevoelig ligt. Het negende album van Rebellion is alweer een concept, maar deze keer bekijken ze de periode van de Franse Revolutie tot de Tweede Wereldoorlog. De stelling is dat nationalisme en racisme verantwoordelijk zijn voor alle oorlogen en veldslagen uit die periode. De eerste nummers op het album zijn typisch herkenbaar Rebellion. Maar daarna gooien ze het eigenlijk over een andere boeg. Ik weet niet of het te maken heeft met de wijzigingen in de bezetting (vergeef me de woordspeling...) of als het een natuurlijke evolutie is, maar Rebellion gaat de moderne toer op. De nummers zijn heel politiek getint en ze willen duidelijk stelling innemen tegen de geest van sommige van hun voorouders. "Vaterland" is gebaseerd op het volkslied, maar met een serieuze twist. Op "World War II" neemt Uwe Lullis (Accept, maar oorspronkelijk bij Rebellion) de gitaren ter hand. Hij stond trouwens ook in voor de productie van dit album, dat net geen 55 minuten duurt. Op "Verdun" lijkt het drumwerk op een beschieting, ik moest zelfs een seconde aan "One" van Metallica denken. "Gods of war" is zeker niet hun beste nummer om het met een eufemisme te zeggen. Qua historische achtergrond kan je natuurlijk ook een link maken met March In Arms en Sabaton. Ze eindigen wel met een positieve noot. Het afsluitende titelnummer gaat over de eenmaking van Europa. Rebellion blijft uiteraard Rebellion, maar in mijn ogen hebben ze een behoorlijk originele plaat gemaakt. Net zoals bij Grave Digger (er is uiteraard historisch verwantschap) bijvoorbeeld blijft de muziek herkenbaar uit de duizend, maar ik heb genoten van muziek en teksten. Verder krijgen de Duitsers nog een serieuze pluim voor het artwork. Is dit hun beste album? Moeilijk te zeggen, ze hebben nog leuke albums gemaakt. Maar het eindigt hoog en het zou me niet verwonderen mocht het in enkele jaarlijsten verschijnen...

83